3, 4 ve 5. BÖLÜM

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

BİLİRKİŞİ İNCELEMESİ SUİKASTI BELGELEDİ

Org. Bitlis Davasının Bilirkişisi Prof. Dr. Yüksel:
“Vaktiyle Aydınlık Çok Güzel Yazmış”

Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’in uçağının düşmesiyle ilgili olarak Ankara 13. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından bilirkişi tayin edilen İstanbul Teknik Üniversitesi Uçak ve Uzay Bilimleri Fakültesi Öğretim üyeleri; Prof. Dr. Ahmet Nuri Yüksel, Prof. Dr. Oğuz Borat ve Doç. Dr. Zahit Mecitoğlu, 4 Kasım 1996’da incelemelerini tamamlayıp raporlarını yazdılar ve resmi kanalla mahkeme’ye yolladılar.*

* Bilirkişi Raporu’nun tam metni için bkz. 11. Bölüm, s. 182.

Org. Bitlis’in uçağının düşüşü hakkında ilk kez bir bilirkişi incelemesi yapılıyordu. Uçağın 2. Pilotu Yüzbaşı Tuğrul Sezginler’in ailesi tarafından, uçağı satan Amerikan Beechcraft şirketi aleyhine açılan tazminat davası sayesinde dosya bilirkişiye gitmişti. Bilirkişi incelemesi, uçağın buzlanma ve pilotaj hatası sonucu düştüğü yalanını bilimsel kanıtlarla çürütüyor, sabotaj üzerinde duruyordu. Org. Bitlis’in bir kaza sonucu değil suikasta uğradığını belgeleyen bu rapor, mahkeme kayıtlarında yer alıyor.

Bilirkişi Raporu’nun sonuç bölümünde aynen şöyle deniyor:

“NETİCE

“Bu hususlar muvacehesinde

“1- Motor arızası ve sonuç olarak uçağın düşmesinde buzlanmanın etkili olduğunu gösteren yeterli ve tatminkar delil yoktur.

“2- Motor arızası ve düşme olayında pilotaj ve bakım hata ve kusuru bulunduğuna dair deliller mevcut değildir. Dolayısıyla davacılar murisi 2. pilot Tuğrul Sezginler ile kaptan pilot Yaşar Erian’ın kusurları yoktur.

“3- Uçağın düşmesine yol açan motor arızasında davalı firmanın dizayn ve yapım hatası bulunduğuna dair delil mevcut değildir.

“4- Kaza günü öncesindeki gece, hangar civarındaki -bir nöbetçi tarafından bildirilen- kimliği bilinmeyen kişi ile yukarıda isimleri zikredilen motor iç aksamının enkaz mahallinde bulunamaması ve sağlam ve mukavim olan motor zarfının parçalanmamış ve hatta fazla deforme olmamış görüntüsü karşısında sabotaj ihtimali gözden ırak tutulmamalıdır.

“Keyfiyet saygı ile arzolunur. (4.11.1996.)”

Prof. Dr. Yüksel: Yazdıklarınıza İlave Edilecek Bir Şey Yok

Bilirkişi heyetinin başkanı İstanbul Teknik Üniversitesi Uçak ve Uzay Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ahmet Nuri Yüksel, 19 Ocak tarihli Aydınlık dergisine yaptığı açıklamada, “Bu olayda sizin yazdıklarınıza ilave edecek bir şey yok. Vaktiyle çok güzel yazmışsınız” diyor. Uçağın düştüğü 17 Şubat 1993 günü yapılan açıklamaları hatırlatan Prof. Dr. Yüksel, şunları söylüyor:

“Açıkça söyleyeyim, ben bu hadiseyi duyar duymaz, hadi canım ordan demiştim. Çünkü, dünyanın en gelişmiş uçağı, buzlanma nedeniyle iki motoru birden arızalanarak düşüyor. Olmaz öyle şey. Çok çabuk verdiler kararı. Tabii hiçbir bulgu yokken böyle düşünmüştüm.” 1

1 Aydınlık muhabiri Sinan Onuş’un Prof. Yüksel’le röportajı, Aydınlık, 19 Ocak 1997.

Buzlanma İmkânsız

Prof. Dr. Yüksel, Prof. Dr. Oğuz Borat ve Doç. Dr. Zahit Mecitoğlu’dan oluşan bilirkişi heyeti, dosyalar önlerine geldiğinde uzun araştırmalar yaptılar. Prof. Yüksel, bu dönemi Aydınlık’a şöyle anlattı:

“Kazanın oluşunun sebeplerini ortaya koymak mümkün mü, değil mi diye düşündük. Buzlanma var mı, yok mu diye baktık. Sonra heyetin raporlarını okuduk. Bazı hesaplar yaptık. Hesapları raporumuza koymadık. Koymamız da gerekmiyordu. Hesaplarımıza göre, farz edelim ki kalkış sırasında meydanda sıcaklık eksi 2 derece. Uçak, kalkışta en çok 6 bin 900 feet çıkabilir. Bu yükseklikte sıcaklık olsa olsa eksi 14 olur. Bu uçağa eksi 14 bir şey yapmaz. Ayrıca bir sürü sinyal sistemleri, otomatik buz önleyici sistemleri var. Kaldı ki, kalkış sırasında sıcaklık eksi 2 değil. O gün saat 10.00’da hava yumuşamış, karlar erimeye başlamış. Bu bulgular var. Pilotun yerle yaptığı konuşmada iki tarafın da ağzından buzlanma kelimesi dahi çıkmıyor.

“Uçak şirketinin elemanlarının hazırladıkları raporlarda buzlanmaya delalet eden hiçbir bulgu yok. Bunu bizim subaylarımız da imzalamışlar. Bunları inceledik, tartıştık. Kesin kararımız bu olayın buzlanmadan dolayı meydana gelmediği yönünde oldu.”2

Prof. Yüksel, kalkıştan hemen sonra, pilotların motordaki gürültü ve sarsıntıyı haber verdiklerini anımsatarak, sarsıntının 1-2 dakika sonra, yerini gürültüye bıraktığını söylüyor. Uçağın Güvercinlik’ten 12.19’da kalktığını, 12.26’da düştüğünü belirten Yüksel, “Buzlanma olsa bile uçak o şartlarda havada en az 29 dakika daha uçabilirdi. Uçak düşmeden önce tur atarken, ‘gürültüden buzlanma olduğunu anladık’ diyorlar. Böyle anlaşılır mı? Buna kargalar bile güler. Tamam, gizlenmesi gerekiyor olabilir. Bunu haklı da bulurum. Ancak biraz ‘yakışıklı’ gerekçe bulunması gerekiyor. Buzlanma ‘yakışıklı’ bir gerekçe değil” diyor.3

2 Aynı kaynak.
3 Aynı kaynak.

Kayıp Parçalar Sabotaj Olasılığını Güçlendiriyor

Kaza sonrasında sol motorda kompresör santrifüj çarkı ve muhafazası, büyük ve küçük çıkış boruları, 16 tribün palası ve pervanesi ile yanma haznesi silindir göbeği, hiç hasar görmeyen motor haznesinde bulunamamıştı. Sağ motorda da düşürücü vites kutusuna bağlı aksesuarlar, düşürücü vites kutusu ve birkaç parça daha düşüş sonrasında bulunamamıştı. Prof. Dr. Ahmet Nuri Yüksel, motordaki anormallik ve sarsıntının nedenini, bu bulunamayan parçalarda aramak gerektiğini söylüyor.

Prof. Yüksel’in saptamaları şunlar:

“Pilotaj hatası yok. İmalat hatası yok. İşletmede bir hata yok. Üç önemli bulgu var. Biri, motorların dişli kutusuna ait bazı parçalarının ortada olmaması. Motoru çeviren mukavim zarf kırılmamış. İki, tribün ya da kompresörde dışarıdaki pervane palalarına benzeyen daha küçük palalar var. Bunlardan 16 tanesi yok. Bunlar motorun çeperinden kırılıp dışarı çıktı desek, öyle bir şey de yok. Üçüncü bir bulgu da, tribünden sonra egzoza açılan kanalda gazı kanalize eden plakalar var. O madeni plakalar üzerinde derin sürtünme izlerine rastladık. Demek ki, çok daha sert parçalar oradan sürtünerek çıkmış. Bu sebeplerden sabotajı göz ardı etmemek lazım.”4

4 Aynı kaynak.

Esrarengiz Şahıs

Prof. Dr. Yüksel, Aydınlık’ın ısrarla üzerinde durduğu, hangarda olaydan bir gün önce görülen esrarengiz kişiye de dikkat çekiyor: “Geceyarısı görülen bir kişi var. Rütbeli, pilot elbiseli, pilot bereli. İşareti biliyor, parolayı biliyor. Ben istihbarat mensubu olsam burada sabotajı ararım.” Prof. Dr. Yüksel’in bir de kendi tezi var:

“Uçağın motoruna yerleştirilecek küçük bir patlayıcı uzaktan kumandayla patlatılabilir. Kırılacak bir pervane palası diğerlerini de hızla parçalayacaktır. Yalnız dikkat edin, infilak değil. Öyle olursa motor patlar. Kimse de bir şey bulamaz. Küçücük bir patlama yeterli. Kim yaptı ben bilemem. Onu da siz bulacaksınız. Zaten olayın üzerine gidiyorsunuz.”5

5 Aynı kaynak.

Bilirkişi Raporu’nu Kamuoyuna Perinçek Açıkladı

Uçağın düşüşüyle ilgili ilk bilimsel incelemenin sonucu da, olayın üzerine gidenlerce açıklanmıştı, İstanbul 10. Asliye Hukuk Mahkemesi’ne 4 Kasım’da teslim edilen Bilirkişi Raporu, 20 gün sonra, yargılamanın yürüdüğü Ankara 13. Asliye Hukuk Mahkemesi’ne varmıştı. İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, 25 Kasım 1996 günü Parti Genel Merkezi’nde yaptığı basın toplantısında, İTÜ Uçak ve Uzay Bilimleri Fakültesi öğretim üyelerinin Bilirkişi Raporu’nu açıkladı ve Raporun fotokopisini basına dağıttı. Perinçek’in basın toplantısındaki değerlendirmeler özetle şöyle:

“Bilirkişi Raporu, İşçi Partisi’nin Üç Yıldır Açıkladığı Bilgileri Aynen Doğruluyor

“Rapor, zamanın Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş tarafından yapılan açıklamaları bir bir çürütmektedir. Uzman öğretim üyelerinin hazırladığı rapor, İşçi Partisi ve Aydınlık’ın üç yıldır, 18 Eylül 1993’ten bu yana, olayın kaza değil suikast olduğunu belirten kanıtlarını aynen tekrarlamaktadır.

“Orgeneral Bitlis’in uçağının düşmesinden sonra, İşçi Partisi konunun takipçisi oldu. Jandarma Genel Komutanı’nın Çekiç Güç’e karşı olduğu için katledildiği konusunda kamuoyunu bilgilendirdik. Olayı uzmanlarla birlikte çalışarak bütün boyutlarıyla aydınlattık. Bugün Bilirkişi Raporu’nda yazılan her şeyi, altını çiziyorum her şeyi, üç yıldan beri bütün teknik ayrıntısıyla saptadık ve açıkladık.

“Doğan Güreş’in Ağır Sorumluluğu

“Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’in uçağı düştüğünde, dönemin Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş, aceleyle ‘Sabotaj değil kaza’ diye beyanat vermişti. Olay daha araştırılmadan, hemen ertesi gün uçağın ‘ani buzlanma’ sonucu düştüğü açıklaması yapılmış, pilotlar sorumlu tutulmuştu. Bu doğrultuda raporlar hazırlatılmış, Kara Kuvvetleri Askeri Savcılığı ciddi bir soruşturma yapmadan ‘takipsizlik kararı’ vermişti. Takipsizlik kararına ve ‘ani buzlanma ve pilotaj hatası sonucu düştü’ açıklamalarına dayanak olan raporları hazırlayanlar, bilirkişi özelliklerine sahip olmayan emir komuta altındaki subaylardı.

“Bu sahte raporların hazırlanmasından Doğan Güreş sorumludur. Bilindiği gibi o dönemde Çiller ve Doğan Güreş, ABD yarı resmi yayın organlarına yansıyacak ölçülerde sıkı ilişki içindeydiler. Güreş, Çiller için, ‘Tak diye emrediyor, şak diye yapıyorum’ diyordu. Güreş’in bugün de Şeriatçılarla hükümet ortaklığından yana olması, bu suç ortaklığı nedeniyledir.

“CIA Çiller Özel Örgütü’nü Kirli İşlerde Kullanıyor

“Bilindiği gibi, zamanın Jandarma Genel Komutanı Org. Eşref Bitlis, Çekiç Güç’ün marifetleri konusunda defalarca rapor hazırlamıştı. Bitlis, bu raporlarında, Irak hükümeti ile Irak Kürt örgütleri arasında bir anlaşma sağlanması ve Çekiç Güç’ün bölgeden uzaklaştırılması gerektiğini saptıyordu. Irak’ta Saddam Hüseyin hükümeti ile Barzani’nin ittifakı sonucu ABD varlığının ağır darbe yemesi, Türkiye’nin de Org. Bitlis’in görüşleri yönünde bir tavır almasıyla gerçekleşti. Ama Bitlis’in dediklerine üç yıl sonra gelindi ve bu arada ABD, Bitlis’i sabotajla katlettirdi.

“Sabotajın ihalesi, Çiller çevresindeki CIA ile ilişkili Özel Harpçi subaylara verildi. İşçi Partisi olarak, Binbaşı Cem Ersever’in bu sabotajda özel bir rol oynadığını saptamış ve kamuoyuna açıklamıştık. Cem Ersever, çok şey bildiği için, Abdullah Çatlı ekibi tarafından Başbakanlık Poligonu’nda işkenceyle sorgulanıp öldürülmüştü.

“Türkiye’ye İşçi Partisi Sahip Çıkıyor

“Jandarma Genel Komutanı bir CIA tertibiyle katlediliyor. Zamanın Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş, bu sabotajın üzerini örterek suça ortak oluyor. İşçi Partisi ise, olayı araştırarak, Eşref Bitlis’in katillerinin izini sürüyor.

“Türkiye Cumhuriyeti tarihinde ilk kez olan bir olaydır bu: Kuvvet komutanına suikast, o zamanki Genelkurmay Başkanı tarafından perdelenmiştir. Çünkü Doğan Güreş, ABD dayatmasına teslim olarak, Türkiye’nin kriz bölgelerine müdahale gücü olmasını benimsemişti. Dahası, bu yönde uygulamalara girişmişti. Bu politika, ancak Eşref Bitlis engeli temizlenerek yürütülebilirdi ve öyle yapıldı.

“Eşref Bitlis suikastının üzerine yürümek, yalnız bir komutana karşı işlenen bu suçu ortaya çıkarmanın çok ötesinde, Türkiye için bir güvenlik ve bağımsızlık sorunudur. İşçi Partisi, işte bağımsızlığa sahip çıktığı için bu olayı aydınlatmıştır.

“Doğan Güreş’in Dokunulmazlığı Kaldırılmalı

“Şimdi sanıklara bir yenisi daha eklenmektedir. Çiller, Ağar ve Sedat Bucak’tan sonra, Meclisteki sanıklar arasında, DYP Kilis Milletvekili Doğan Güreş’in de özel bir yeri vardır.

“Güreş’in dokunulmazlığı kaldırılmalı ve suikast aydınlatılmalıdır. Sorumlular cezalandırılmalıdır. Aksi halde Türkiye’nin güvenliği ve savunmasından sorumlu her komutan, tehdit altında görev yapacaktır.”

Hükümet, Orgeneral Bitlis’e Sabotajı Doğruladı

Bilirkişi raporu, Bitlis suikastı konusundaki örtme çabalarını bertaraf etti. Refahyol hükümetinin Adalet Bakanı Şevket Kazan, eski Jandarma Genel Komutanı Org. Eşref Bitlis suikastıyla ilgili olarak İşçi Partisi ve Aydınlık’ın üç yıldır söylediklerini doğruladı. Kazan, 20 Ocak 1997 günü yaptığı açıklamada Org. Bitlis’in ölümünün suikast olduğunu söyledi. Kazan, “Eşref Bitlis Paşa’nın bir sabotaj nedeniyle hayatını kaybetmiş olduğu kesinlik kazandı” dedi.

Ankara 13. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin İTÜ Uçak ve Uzay Bilimleri Fakültesi öğretim üyeleri arasından görevlendirdiği bilirkişilerin verdiği raporun bunu açıkça gösterdiğini belirten Kazan, sözlerini şöyle sürdürdü: “Eşref Bitlis Paşamızın 17 Aralık 1992 tarihinde Kuzey Irak’a giderken maruz kaldığı tecavüz de dikkate alınacak olursa, bu uçak düşmesi olayının kendiliğinden ya da kaza neticesi düşmüş olabileceği ihtimali mümkün olmayacak hale geldi.”6

6 Sabah, 21 0cak 1997.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

YETKİLİ GENERALİN AÇIKLAMASI

“Org. Bitlis’in Katilleri Şimdi Çiller’in Örgütünde”

Bitlis suikastını soruştururken, subayların bu konuda oldukça fazla bilgi sahibi olduğuna tanık oluyorduk. Genelkurmay Başkanı Güreş’in üzerini örttüğü bu ölüme, subaylar da büyük öfke duyuyorlardı. Genelkurmay İstihbaratı’nın, suikastın niteliği ve failleri konusunda bütün ayrıntılara sahip olduğunu saptamıştık. Ancak bu durum kamuoyuna açıklanmıyordu. Ordunun Bitlis suikastı konusundaki ilk açık değerlendirmesi, 25 Ağustos 1996 tarihli Aydınlık’la, yayımlandı. Org. Bitlis ile uzun süre çalışmış, Org. Eşref Bitlis hakkında geniş bilgiye sahip, konuyu yakından incelemiş ve halen Ordu’da önemli bir görevde olan General; bir askeri birlikte, üniformalı iki kurmay albayın da hazır bulunduğu bir değerlendirmede, yazılı olarak yöneltilen sorulan yanıtlamıştı.

Generalin açıklamaları tarihi öneme sahiptir. General, bu değerlendirmeleri, bir garnizonda, iki albayın önünde yapıyor. Yani, kişisel görüş değildir açıklanan. Nitekim, Generalin saptamalarının önemli bir bölümü, röportajın yayımlanmasının ardından kısa süre sonra öngörü olmaktan çıkıp, herkesin gördüğü gerçek haline geldi. Generalle görüşmeden bir ay sonra Bitlis planını yeniden uygulamaya sokan Genelkurmay, ABD’ye karşı çok önemli bir başarı kazandı. Türkiye’nin teşvikiyle, Saddam Hüseyin ile Mesut Barzani kuvvetlerinin anlaşması, Çekiç Güç’ün kara birliğinin, pilisini pırtısını toplayarak Kuzey Irak’tan kaçmasına neden oldu. CIA’nın, “Savaşan Bayrak 90” diye adlandırılan planı çerçevesinde oluşturulan 10 bine yakın CIA peşmergesi de, Guam adasına taşındı.

Aydınlık’ın Generalle yaptığı görüşme yayımlandığında, Susurluk olayı meydana gelmemiş, Çiller Özel Örgütü gözler önüne serilmemiş, Tansu Çiller’in CIA ajanı olduğu ortaya çıkarılmamıştı. Özer Çiller’in ve Özel Örgüt’ün uluslararası silah kaçakçılığıysa röportajın yayımlanmasından ancak bir yıl sonra, 1997 sonbaharında kanıtlarıyla gündeme geldi.

Aydınlık dergisinde kapak haberi olarak yayımlanan görüşmede General şunları söylemişti:

“Org. Bitlis, Çekiç Güç’ün Türkiye aleyhindeki ve yasadışı faaliyetleri konusunda rapor hazırlattı mı?”

General: “Evet, Eşref Paşa böyle bir rapor hazırlatıp Genelkurmay’a vermişti.”

“JUSMMAT Komutanı ABD’li Tümgeneral, Mart 1992’de, Org. Bitlis’i Çekiç Güç hakkında bilgi topladığı için Genelkurmay Başkanlığı’na şikâyet etti mi?”

General: “Evet etti. Yalnızca JUSMMAT Komutanı değil, Çekiç Güç’teki subaylar da Eşref Paşa’yı Washington’a iki kez şikâyet ettiler.”

“Eşref Paşa, ABD’li Özel Harpçileri Komutanlıktan Attı”

“Jandarma Genel Komutanlığı’nda Özel Harp uzmanı ABD’li subaylar var mıydı? Org. Bitlis’in bunları Komutanlık’tan attığı doğru mu?”

General: “Doğru. Eşref Paşa yalnızca Jandarma Genel Komutanlığı’ndakileri değil, Kuzey Irak ve Güneydoğu’da faaliyet yürüten yardım kuruluşlarındaki CIA’cı ve Özel Harpçileri de engelledi. Bunların yaptığı her şey denetim altına alındı. Bunların Kuzey Irak’a Silopi’den giriş çıkışlarını engelledi.

“Gıda yardımı adı altında konteynırlarla Barzani ve Talabani’ye verilen silahları ilk yakalatan da Eşref Paşa’dır. O silahlar daha sonra Güneydoğu’daki PKK’lılarda çıktı. İlk dönemde Çekiç Güç’te görevli Ermeniler vardı. Eşref Paşa bunların gönderilmesini istedi.

“Eşref Paşa bu konuda Özal’a rapor verdi. Doğan Güreş’te de raporlar var. Hatta eski Cumhurbaşkanı Kenan Evren’e bile rahatsızlığını iletmişti.”

“Org. Bitlis Genelkurmay Başkanlığı’na Adaydı”

“Org. Bitlis yaşasaydı Genelkurmay Başkanlığı’na aday olacak mıydı?”

General: “Eşref Paşa, Genelkurmay Başkanlığı’na aday olabilirdi. Ancak Muhittin Fisunoğlu Paşa gibi ekarte edilirdi. Eşref Paşa kesin olarak ABD’ye karşıydı. Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş ise Amerikan yanlısıydı. Güreş, şimdi de iyice bu çizgide.

“Cumhurbaşkanı Turgut Özal, Fransa ile flörte başlayınca, Eşref Paşa, Özal’dan medet umdu. Eşref Paşa, Genelkurmayla ve Milli Güvenlik Kurulu’ndaki yetkililerle derin görüş ayrılığına düştü. Güreş’le Eşref Paşa kavga ederdi. Eşref Paşa’nın Özal’a, Güreş’le çatışmaları konusunda yazdığı mektubu Aydınlık yayımlamıştı. Bu olay doğru. Mektup daha geniş.”

“Bitlis’in Kürt Çözümünü ABD Engelledi”

“Org. Bitlis’in Kürt sorununda çözümü, Bağdat’la anlaşmak ve Türkiye’deki Kürt halkını kazanma çizgisi miydi? Bu politikanın başarı kazanmasından Genelkurmay’da kim rahatsız oldu?”

General: “Org. Bitlis’in çözümünde Irak-İran-Suriye ile birlikte davranmak vardı. Irak’ın toprak bütünlüğünü savunuyordu. Ancak Suriye, ABD’nin güdümüne girince bu politika çıkmaza girdi. ABD, Suriye’yi gizli bir ekonomik paketle destekledi. Eşref Paşa, İngiltere, Fransa, Almanya ile görüştü, ardından İran ve Irak’la, daha sonra da Irak’taki Kürtlerle görüştü. Ama Amerika, İngiltere, Fransa veya Almanya’nın değil, kendisinin söz sahibi olmasını istiyordu. Bunun için Org. Bitlis’in Kürt politikasını bulandırdı.

“ABD şimdi Saddam’ı yıkma politikasını değiştirdi. Saddam’la anlaşmaya gidiyorlar. Bölgede İran ve Suriye, Türkiye’den güçlü. ABD bunu anladı. Türkiye’nin Irak’la görüşmesi ABD’den onaylı. Ancak ABD’nin Kürt sorunundaki politikası hâlâ yetersiz. Kimseye güven vermiyor. Kürt kartını ellerinden bırakmak istemiyorlar. Kürt politikalarını bize açıklamıyorlar.”

“Devlet Şimdi Bitlis’in Çözümüne Geliyor”

“Türkiye, Kuzey Irak konusunda ABD’yi ve Çekiç Güç’ü dışlayan bir manevraya mı hazırlanıyor? Irak Kürtlerini Bağdat’la anlaştırma politikası yeniden güç mü kazanıyor?”

General: “Kürt sorununda tek çözüm Irak’ın toprak bütünlüğünün sağlanması. Devlet şimdi bizim dediğimize geliyor. Bunun için Saddam’ın yıkılması değil, ayakta kalması lazım. Kürtlerle Bağdat’ın arasındaki sorun 1970 Özerklik Anlaşması’yla çözülsün. PKK, Kuzey Irak’ta Barzani ve Talabani’den de güçlü hale geldi. PKK’yı da Saddam halletsin. Ancak Saddam halleder. İlk 6 ay sınırda tampon bölge kurulsun. Sınırı Saddam’ın askerleri korusun. Bizimkiler sınır koruma işini Barzani’nin peşmergelerine verdiler. Gecekondu karakollar yapıldı. Bu peşmergeler sonra PKK’lı çıktı. Türkiye Irak’la ilişkilerini ambargoya rağmen sürdürdü. İran ile Irak’ın subaylarını Türkiye bir araya getirdi. İran üzerinden petrol satmalarına imkân sağladık. Kaç kere Saddam’ın subaylarına jest yaptık.”

“Org. Bitlis’in uçağının düşmesi soruşturmasını örtbas eden, dönemin Kara Havacılık Okulu Komutanı Armağan Kuloğlu kime dayanıyor? Kuloğlu bu olaydan sonra terfi alıp Milli Savunma Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı yapıldı. ABD’lilerle ilişkisi nasıldır?”

General: “Kuloğlu’nu çok yakından tanırım. ABD ile ilişkisi çok eskiye dayanır. Kıbrıs’ta bile ABD’yi destekliyor.”1

1 Yetkili General’in ABD ile yakın bağına dikkat çektiği Tümgeneral Armağan Kuloğlu, üzerinde durulması gereken bir isim. 25 Ağustos 1997 tarihli Aydınlıkta Tümgeneral Kuloğlu hakkında şu biyografik bilgiler yayımlandı:
“1947 yılında Bursa’da doğan Tümg. Kuloğlu, 1965 yılında Kara Harp Okulu’ndan topçu subayı olarak mezun oldu. 1970’de pilot oldu. 1973’e kadar kara birliklerinde pilotluk, 3 yıl Kara Havacılık Okulu’nda helikopter uçuş öğretmenliği yaptı. 1974’te Kıbrıs Savaşı’na katıldı, bronz liyakat madalyası aldı. 1978’de Kara Harp Akademisi’ni bitirip Kurmay Yüzbaşı oldu. Erken terfiyle 1979’da binbaşı yapıldı. 1982-1985 yıllan arasında Washington’da Kara Askeri Ataşeliği yaptı. Bundan sonra hep kilit noktalarda görev aldı. Ordudaki bürokrasinin belirlenmesinde etkin yerlerde bulundu. 1991’de Tuğgeneral oldu. 1992’de Kara Havacılık Okulu Komutanlığı’na atandı. 3 yıl bu görevde kaldıktan sonra 1995’te Tümgeneral yapıldı. Tümg. Armağan Kuloğu, şimdi ABD ile ilişkiler açısından çok önemli bir yer olan Milli Savunma Bakanlığı Müsteşarı Ekonomik ve Teknik İşler Yardımcılığı görevinde.”

“O Zamanki Genelkurmay Hem Öldürdü Hem Susuyor”

“Org. Bitlis’in ölümüyle Çiller’in Özel Örgütü’nün bir bağlantısı var mı?”

General: “Bu soruya doğrudan cevap veremem. Eşref Paşa Amerika’ya çok karşıydı. Avrupa’ya yakındı. Ölümü ABD’nin işi. Bizimkilerin parmağı var. O zamanki Genelkurmay hem öldürdü, hem susuyor. Genelkurmay emretmeseydi soruşturma kapatılmazdı.”

“Özel Örgüt Şimdi Silah Kaçakçılığı Yapıyor”

“1994 Aralık’ında Bolu’da bir Amerikalı Özel Harpçi Yarbay ve oğlu kayboldu denilerek bir gizli operasyon yapıldı. Tansu Çiller, iki Özel Harpçi yüzbaşıya, ‘yarbay ve oğlunu bulmada görev yaptığı’ gerekçesiyle Başbakanlık Konutu’nda şilt verdi. Burada yapılan operasyon neydi? Çiller Özel Örgütü’nün üyesi olduğunu saptadığımız Yüzbaşı Hüseyin Pepekal ve Yüzbaşı Suat Begeç’e neden şilt verdi?”

General: “Biz Bolu’da kaybolan Yarbay’ın ve Çiller’in dolabını, şiltini, plaketini, hepsini biliriz. Çiller’in Özel Örgütü diye Aydınlık’ın yayımladığı şema doğru, kurduğu denklem mükemmel. Eskiden Özal böyle bir şey yapmıştı. Çeşitli kurumlardan kendine bağlı adamlar devşirdi. Çiller de aynı şeyi yaptı.

“Çiller’in örgütü denen şey ne? Rantiye, rüşvet, yalan, dolan…
“Örgüt; Özer’in Pakistan’da Benazir Butto’nun kocasıyla işleri; Lübnan Başbakanı Hariri’yle işleri; Yalım Erez’in Van üzerinden eroini. Örgütün işleri bu.
“Bu örgütün adamları da Özer ve ekibi.
“Şimdi silah tüccarlığı yapıyorlar. El altından İsrail’den silah alımı başladı. Bunu kim ayarlıyor: Örgüt ve Özer.
“Eşref Paşa’nın ölümünde rol oynayan Özel Harpçi subaylar şimdi Çillerle beraber. Jandarma Genel Komutanlığı’ndaki Özel Harpçi subaylar da Çiller’in adamları.”

BEŞİNCİ BÖLÜM

ABD KATLETTİ

Çekiç Güç’ten Orgeneral Bitlis’e Havada Uyarı

Günlerden 17 Aralık 1992. Sabahın erken saatlerinde İncirlik’teki Çekiç Güç karargâhından kalkan Awacs erken uyarı uçağı, günlük seferini başlatır. Körfez Savaşı sonrasında Irak’ın toprak bütünlüğünü hedef alan keşif görevi için 36. paralelin kuzeyini gözetlemektedir. Çekiç Güç bu alana “Roz-1” adını vermiştir. Irak’a ait uçak ve helikopterlerin bu alanda uçuş yapması, hatta füzelerin Çekiç Güç uçak ve helikopterlerine kitlenmesi saldırı nedenidir. Awacs erken uyarı uçağı, Adana’dan Kuzey Irak göklerine kısa sürede varır. Hemen ardından ekranda uçan bir cisim belirir. Radar işlemcisi Çekiç Güç’e bağlı uçakların uçuş koordinatlarını bilmektedir. Radardaki cismin Türkiye’ye ait olabileceği düşüncesiyle Çekiç Güç’teki Gözlemci, Türk subayının bilgisine başvurur. Türk subayı, Mardin radarından gerçeği öğrenir. Awacs’ın saptadığı, Türkiye’ye ait bir helikopterdir. Çok önemli bir yetkiliyi Irak’ın Selahattin kentine götürmektedir. Durum, Çekiç Güç’e bağlı uçaklara hızla bildirilir. Türkiye tarafı, üst düzey bir yöneticisini taşıyan helikopterin taciz edilmemesi uyarısını defalarca yapar. Ancak uyarılar dikkate alınmaz. ABD’ye ait uçaklar, Selahattin kenti yakınlarında, Türk helikopterine, uçuş güvenliğini tehlikeye sokacak kadar yaklaşır. Helikopterimizi alenen taciz ederler. Çekiç Güç’e bağlı uçaklar, bölgedeki uçuşlarını, ara verme ihtiyacı hissetmeksizin gün boyu sürdürürler.

Taciz edilen helikopterdeki “VlP-Çok önemli personel” diye tanıtılan kişi, tam iki ay sonra, 17 Şubat 1993’te uçağı sabotajla düşürülen Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’tir. Orgeneral Bitlis, Kuzey Iraklı Kürt liderlerle görüşmeye, onları ABD’nin güdümünden çıkarmaya çabalamaktadır. Hatta bu noktada büyük mesafe kaydetmiştir. Genelkurmay Başkanlığı bu olayı, “zamanında koordine yapılmamasına” bağlayarak kapatır.

Bitlis’in helikopterine taciz, 14 Nisan 1994’te olduğu gibi 2 helikopteri düşürüp, içindeki 3’ü Türkiyeli 26 subayın ölümüyle sonuçlanmaz, ancak geleceğin habercisidir. Org. Bitlis’e kuvvetli bir uyarı yapılmıştır. Jandarma Genel Komutanı, ABD’nin altından toprağı çeken politikadan bir milim gerilemeyince, 2 ay sonra Esen-boğa’dan havalandıktan sonra katledilir.

Org Bitlis: Çekiç Güç Kürt Devleti Kuruyor

Genelkurmay Başkanlığı’nca farklı zamanlarda hazırlanan raporlarda, Çekiç Güç’ün Türkiye’nin egemenlik haklarını hiçe saydığı belgeleniyor. Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis tarafından hazırlanıp Genelkurmay’a verilen raporlardan biri, Genelkurmay’ın raporu olarak 28 Ekim 1995 tarihli Aksiyon dergisinde kamuoyuna yansıdı. Raporda “Çekiç Güç Kuzey Irak’ta bir Kürt devleti kuruyor” saptaması net olarak yer alıyor.1

1 Arda Sualp, “Genelkurmay Raporlarında Genişçe Yer Verilen Acı Gerçek: Çekiç Güç Kürt Devleti Kuruyor”, Aksiyon, 28 Ekim 1995.

Genelkurmay İstihbaratı tarafından bir örneği bırakılmadan, not alınmak üzere Aksiyon dergisi yetkililerine verilen raporda şu ifadeler yer alıyor:

“Her ne kadar CTF’nin (Çokuluslu Güç) kuruluş amacı Kuzey Irak’taki mülteci olayını önlemek ve insani yardımın güvenlik içerisinde yapılmasını sağlamak ise de, vuku bulan olayların niteliği bu amaçlardan sapıldığını kanıtlayacak niteliktedir.

“CTF’nin kuruluş amacında yer alan Irak’ın toprak bütünlüğü konusu uygulama ile çelişkilidir. Uygulama, bir devletin altyapısını oluşturma gayretleri ile özdeştir. Ordunun kurulması, kitlelerin eğitimi için organizasyonlar kurulması, kendilerine yeterli gıda maddesi sağlayacak şekilde halkın tarıma teşviki, ortak düşman kavramının (Saddam) oluşturulması, muhabere, ulaştırma ve enerji altyapılarının tamamlanma gayretleri örnek olarak gösterilebilir.”

Raporda, özellikle iki ABD’li subayın adı sıklıkla geçiyor: Çekiç Güç’ün Kuzey Irak’taki birimi olan Askeri Koordinasyon Komitesi (MCC) Başkanı Albay Naab ve onun görevini devralan Albay Wilson. Her ikisi de Kuzey Irak’ta yürütülen CIA operasyonunun başkahramanlarından. Orgeneral Bitlis’e suikastta da aynı isimlerle karşılaşıyoruz.

Çekiç Güç’ün Suç Çetelesi

Orgeneral Bitlis’in hazırlattığı raporda hem Çekiç Güç karargâhının suçları, hem de Kuzey Irak kanadı Askeri Koordinasyon Komitesi’nin suçları liste haline getiriliyor. Rapordan aktarıyoruz:

“BİRLEŞİK GÖREV KUVVETİ (COMBINED TASK FORCE-CTF) UNSURLARINCA YAPILAN KURAL DIŞI DAVRANIŞLAR:

“1) Birleşik Görev Kuvveti’nin ABD’li komutanı kendi üst makamları ile yaptığı yazışmalarda, Türk Kürdistanı, Irak Kürdistanı gibi Türk görüşlerine ve hakikatlere aykırı ifadeler kullanıyor.

“2) ABD av önleme uçakları, Türk hava sahası içerisinde, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti’nce izin verilen başka ülke uçaklarını (Cezayir C-130 Uçağı Olayı-9 Ocak 1992) yetkisi olmadan önledi.

“3) Awacs uçakları zaman zaman kendisine tahsis edilen devriye bölgesinin dışında uçuşlar yaptı, Irak hava sahasına girdi ve muayyen zamanlarda da Türk yer radarlarına iz aktarma görevlerini yerine getirmediler.

“4) PC kapsamındaki iki A-10 uçağı; Irak’tan görev dönüşünde, Türk Hava Kuvvetleri uçakları Şırnak üzerinde iç güvenlik harekatı icra ederken, 11 dakika süreyle bölgede kasıtlı olarak kalmak suretiyle harekatı gözetlediler, (1 Eylül 1992.)

“5) İncirlik Birleşik Görev Kuvveti Komutanlığı, Genel Kurmay Başkanlığından izin alınmadan, yurtdışından gelen sivil ve askeri personelce ziyaret edildi. (7 Ağustos 1992.)

“6) İngiliz Jaguar uçakları kendilerine verilen irtifa ve rota dışına çıkarak Türk uçaklarının bulunduğu bölgeye girdiler, hem uçuş emniyetini ihlal ettiler, hem de kurallara aykırı davrandılar. (12 Temmuz 1992.)

“7) İncirlik civarında eğitim yapan bir ABD Sar helikopteri, içindeki Türk gözlemcinin ikaz etmesine rağmen, etkili araziye indi ve şahıs malına zarar verdi. (12 Mayıs 1992.)

“8) Diyarbakır’a inen bir ABD uçağı uçuş kulesinin talimatlarına riayet etmedi, pisti terk etmemekte direnerek mevcut kurallara karşı geldi, üssün uçuş faaliyetlerinde büyük emniyet ihlali yaptı. (24 Ocak 1992.)

“9) Erkilet-Gaziantep uçuşu yapan sivil Türk Hava Kurumu uçakları PC muharip uçaklarınca taciz edildi. (15 Ocak 1992.)

“10) PC kapsamında ABD EF-111 uçağı Mardin radarına elektronik karıştırma uyguladı. (15 Ocak 1992.)

“11) İki Fransız Mirage uçağı kendilerine müsaade edilen rotanın dışına çıkarak, Kayseri’de paraşüt atma sahasına girmek suretiyle, emniyetsiz bir durum ortay a çıkardı. (31 Temmuz 1991.)

“12) 20 Ocak 1993 tarihinde, deklare edilen eğitim programlarında yer almayan “Weapon Firing” görevinin program dışında uygulandığı, Türk gözlemci subayları tarafından tespit edildi.

“13) 21 Ocak 1993 günü Akdeniz’in uluslararası sularındaki uçak gemisinden bir ABD helikopteri Türk hava sahasının kullanım esaslarını dikkate almadan ve yetkili makamlardan izin almadan İncirlik meydanına indi.

“14) 5 Şubat 1993 tarihinde PC kapsamında uçuş yapan 2 F-15 uçağı uygulama esasları belgesinde yer alan dönüş rota ve irtifalarına riayet etmeyerek bölgede AGL 500’de uçtu.

“15) 5 Şubat 1993 tarihinde yapılan PC uçuşlarında, Awacs uçağının bölgede bulunan Mardin/Erzurum/Şarkışla radarları ile jtids kuramamasına karşılık, bazı PC uçakları Kuzey Irak’ta uçuşlarına devam ettiler. İkaz edilmesine rağmen aynı durum 3 Mart 1993 ve 12 Mart 1993 tarihlerinde tekerrür etti.

“16) SEIA kapsamında Türkiye’ye gelen F-16 uçakları 6 Şubat 1993 tarihinde yapılan uçuşlarda PC kapsamında uçuruldu.

“17) Uçaklara ATO’da belirtilmeyen mühimmat yerleştirdiler.

“18) Ocak 1993 krizinde, Awacs operatörü tarafından pilota gerekli ikazın yapılmasına rağmen sırf angaje oldum gerekçesi ile 36’ncı paralel güneyine geri dönüş yapan ve bu hattın güneyinde bulunan bir Irak uçağına ateş açıldı ve uçak düştü.

“19) Awacs’larda görevli Türk temsilcisine görev dosyalarını ve görev sonuç raporlarını özellikle Ocak 1993’te yaşanan krize tekabül eden günlerde vermediler.”

“ASKERİ KOORDİNASYON KOMİTESİ (MCC)’NCE YAPILAN KURAL DIŞI DAVRANIŞLAR:

“1) MCC’nin başkanı Alb. Naab ve daha sonra onu değiştiren Alb. Wilson Kürt liderlerle yaptıkları görüşmelerde insani yardım faaliyetlerinin dışına taşarak, BM’nin 688 sayılı kararı ötesinde ilave girişimlerde bulunmak suretiyle, Kürt liderleri Saddam yönetimi ile otonomi görüşmelerinden vazgeçirdiler.

“2) Alb. Naab K. Irak’ta Kürtler’in kendi iradeleri ile kendilerini idare etmelerini teminen bölgede seçim yapılmasını teşvik ve yardım ettiler. (Seçmen kütüklerinin oluşturulması ve silinmeyen mürekkep temini vs.)

“3) Okul yapımı, kitap, doküman temin edildi, Kürtler’in kendi radyo ve televizyon yayınlarını yapabilmeleri için malzeme, teçhizat yardımı yapıldı.

“4) Türk makamlarına haber vermeden MCC helikopteri ile Irak tarafına yüksek takatli telsiz götürüldü. (Temmuz 1991.)

“5) MCC helikopterleri kendilerine verilen irtifanın altında ve rota dışında uçuş yaptılar, (l Ekim 1991.)

“6) MCC helikopterleri ile Irak içinde yardım malzemesi dağıtılırken Türkiye tarafına geçilerek malzeme bırakıldı. (10 Ocak 1992.)

“7) Kürt bölgesinde mevcut yeraltı zenginliklerinin ve ekonomik değerlerin tesbiti için Site-Survey’ler yapıldı.

“8) Alb. Wilson, Türk temsilcisinin Kuzey Iraklı liderler ve ileri gelenleri ile doğrudan görüşme yapmamasını istedi.

“9) Alb. Naab ve Wilson, Kuzey Irak’ta bir güvenlik sisteminin kurulması ve düzenli ordunun teşkili için gayret sarf ettiler.

“10) Alb. Young, Kuzey Iraklı liderlerin kurulan ordunun eğitimi için ABD desteği taleplerine olumlu yaklaştılar.

“11) Türk tarafının tasvibi alınmadan MCC helikopteri ile Irak’tan başka ülkelere mensup sivil personel nakledildi. (6 Şubat 1992.)

“12) MCC Başkanı Alb. Naab, Irak’ta yaptığı muhtelif görüşmelerde Türk subayların yanında bulunmasını istemedi, tek başına bazı Kürt liderlerle görüşmeler yaptı, ısrarlı tutumumuz üzerine tavrında düzelme oldu. Daha sonra görevi devralan Alb. Wilson da, yanında ABD Dışişleri Bakanlığı’ndan sivil görevliler de olduğu halde, Kürt ileri gelenleri ile yapacağı görüşmeye Türk temsilciyi almamak için direniş gösterdi, Türk subayının ısrarlı tutumu karşısında istemeyerek refakatına razı oldu.

“13) MCC Başkanı, Türk otoritelerinden teyit etme gereği duymadan, Kürt ihbarcılardan aldığı bilgilerle, ABD üst makamlarına, Türk Hava Kuvvetleri’nin Kürt yerleşim bölgelerini bombaladığına dair mesajlar çekti.

“14) Alb. Wilson Diyanah’taki Bakanlar Kurulu ile yapılan sohbet toplantısında Talabani’nin yardımcısı Hüseyin Sincari’nin ‘Federasyon olarak T.C. ile birleşme’ konusundaki görüşünü SITREP’e dahil etmedi. PC harekatının uzatılmamasının sadece Türkiye’nin kararına bağlı olduğunu Kürt temsilcilere söyleyerek T.C.’yi zorunlu duruma düşürme gayreti gösterdi, (1 Ağustos 1992.)

“15) Kürdistan Demokratik Partisi (KDP) karargahından geceleyin telefonla bildirilen Türkiye ile ilgili haberi Türk temsilcisine aktarmakta gönülsüz davrandı. (9 Eylül 1992.)

“16) Alb. Young, PKK’ya karşı Peşmergeler’in başlatmış olduğu harekata soğuk bakarak ‘Kardeşin kardeşi vurmasına üzülüyorum’ şeklinde beyanda bulundu. (5 Ekim 1992.)

“17) Alb. Young, KDP liderlerinden Fadıl Merani’ye hitaben Türk uçaklarının Kuzey Irak’taki PKK kamplarına karşı yaptığı bombardıman Peşmergeler’e zarar verebilir, bu bombardıman Türk topraklarında yapılmalıdır’ dedi. (8 Ekim 1992.)”2

2 Arda Sualp, “Genelkurmay Raporlarında Genişçe Yer Verilen Acı Gerçek: Çekiç Güç Kürt Devleti Kuruyor”, Aksiyon, 28 Ekim 1995

Çekiç Güç Cinayeti

Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’in Çekiç Güç tarafından katledildiği, ilk kez 19 Eylül 1993 tarihli Aydınlık gazetesinde kamuoyu önünde açıkça ifade edildi.3

3 Bu gerçek daha sonra çeşitli yetkililerce ifade edildi. Ancak en çarpıcı olan, 28 Şubat 1997 tarihli MGK kararlan sonrasında tamamen ABD’ye yanaşan Refah Partisi Genel Başkam Necmettin Erbakan’ın demeci. Mersin’de partisinin il başkanları toplantısında konuşan Erbakan “Eşref Bitlis’in Uçağını Çekiç Güç Düşürdü” dedi. Anadolu Ajansı’nın geçtiği Erbakan’ın konuşması, bugün geldikleri nokta açısından bir ibret belgesi: “Çekiç Güç, Türkiye’nin tepesinde ne arıyor. Çekiç Güç bir işgal kuvvetidir. Türkiye’nin bölünmesi için bu güç getirilmiştir. Türkiye’nin güneyinde bir Hıristiyan Kürdistan kurmaya çalışıyor. Bu gücün bir tek adı vardır. O da ikinci Sevr kuvvetidir. ABD, 70 yıl önce birinci Sevr’i tatbik etmeye çalıştı. Şimdi ikincisini. Bütün Ortadoğu’yu birbirine düşürecek, kontrolü eline alacak. Taklitçi partiler de bu Çekiç Güç’e selam duruyorlar. Bu Çekiç Güç, Bitlis Paşa’nın uçağını düşürdü. Generalleri ustaca öldürüyor. Bunlara selam duruluyor. Neden? ABD’nin emrinden çıkamazlar ki.” “Erbakan: Eşref Bitlis’in Uçağını Çekiç Güç Düşürdü”, Aydınlık, 27 Aralık 1993.

Aydınlık’taki haber şöyle:

“Orgeneral Eşref Bitlis’in çok yakınındaki bir kurmay subay, ‘Eşref Paşa, Amerika’nın PKK’ye direkt yardımını keşfetti. Bunu kanıtladı ve öldürüldü‘ dedi.”

Kurmay subay, geçen yıl başında, İncirlik’ten kalkan Çekiç Güç’e ait helikopterlerin PKK’ye yardım malzemesi attığı haberlerini anımsatarak şunları söyledi:

“Jandarma istihbaratı bu olayı doğruladı. Genelkurmay’a bağlı Foto Film Merkezi tarafından çekilmiş fotoğraflar Eşref Paşa’nın eline ulaştırıldı. Bu fotoğraflarda yardım malzemesinin atıldığı saptanmıştı. Jandarma istihbaratının raporu da bu yöndeydi. Rapor Bitlis’in önüne geldi. Ancak, o dönemde Genelkurmay’la çelişkiye düşmemek için bu rapor değiştirildi. Genelkurmay da yardım haberini yalanladı.

“Orgeneral Bitlis’in yakın görev arkadaşı olan kurmay subay, Genelkurmay içinde Bitlis’le çatışan Amerikancı bir ekip olduğunu da belirtti. Bitlis’in Amerika-PKK bağlantısını yüksek sesle söylemeye başlamasının Hükümet ve Genelkurmay ile Jandarma Genel Komutanı’nın arasındaki ilişkileri gerginleştirdiğini öne sürdü.

“Üst düzey subay, ‘Bitlis, düşüncelerini dönemin Başbakanı Demirel’e de aktardı.. Ancak Demirci bundan hoşlanmadı’ dedi. Orgeneral Bitlis’in bölgeyi yakından tanıyan ve olaya hâkim olan bir komutan olduğunu söyleyen kurmay subay, Bitlis’in kafasındaki ‘Kürt planı’ ile Amerika’nın Kürt planının sürekli çatıştığını da iddia ederek, ‘Bölgede Çekiç Güç’ün denetimsiz oluşundan yakınırdı. ABD’nin Kürt politikasına karşıydı. Amerikalılar da Bitlis’ten hoşlanmazdı. Amerika’nın hoşlanmadığı adamları ortadan kaldırma yöntemlerini iyi bilirdi’ dedi.”4

4 Hikmet Çiçek, “Jandarma eski Komutanı’nın Yakınındaki Kurmay: ABD-PKK ilişkisini Kanıtlamıştı; Bitlis Öldürüldü”, Aydınlık, 19 Eylül 1993.

Pilotu, Çekiç Güç Gözlemcisi

Orgeneral Eşref Bitlis’in düşen uçağını kullanan 2. Pilot Kurmay Yüzbaşı Tuğrul Sezginler’in de bir özelliği var: O gün uçuş görevi ol¬mamasına karşın Eşref Bitlis’in isteği üzerine helikopteri kullanan Yüzbaşı Sezginler, Çekiç Güç’ü gözlemlemekle görevlendirilen ilk Türk subaylardandı.

Sabah gazetesi yazarı Muammer Yaşar Bostancı, 10 Ocak 1992’de Çekiç Güç’e ait bir helikopterin Şırnak yakınlarındaki Bisi yaylasına 27 çuval yardım malzemesi attığını, bizzat Orgeneral Eşref Bitlis’ten aldığı bilgiyle yazdı. Çekiç Güç’ün faaliyetleri kamuoyunda günlerce tartışıldı. Genelkurmay’a çağrılan Amerikalı yetkililere, “Türk subayı olmadan helikopter uçurtmayız” denildi.

Genelkurmay, Çekiç Güç uçaklarında gözlemci olarak 2 subay görevlendirdi. Görevlendirilen subaylardan birisi Pilot Kurmay Yüzbaşı Tuğrul Sezginler’di. ABD’de Flight Safety Uçuş Eğitim Merkezi’ndeki B-200 kursunu 1991 yılının Aralık ayında tamamlayıp Türkiye’ye dönen Sezginler, Ocak 1992’de Diyarbakır Pirinçlik üssünde görevlendirildi. Arkadaşları arasında da “çok ketum” olarak tanınan Pilot Kurmay Yüzbaşı Sezginler, bu sürede İzmirli bir pilot binbaşıyla birlikte, Çekiç Güç uçaklarının Kuzey Irak’a yaptığı seferlerin hepsine katıldı. 6 ay boyunca Kuzey Irak’a yüzlerce kez gitti geldi.

27 Eylül 1993 tarihli Aydınlıkta Milli Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliği’nde görevli bir tümgeneralin verdiği bilgiler yer aldı:

“Tümgeneral, Yüzbaşı Tuğrul Sezginler’in, Çekiç Güç’ün Kuzey Irak’ta ve Türkiye’deki faaliyetleri hakkında topladığı kanıtları Eşref Bitlis’e bizzat ilettiğini ileri sürdü. Tümgeneral, Kuvvet Komutanları arasında Çekiç Güç’ün faaliyetlerinden en fazla rahatsız olan kişinin Eşref Bitlis olduğunun, silahlı kuvvetler mensupları tarafından bilindiğini belirtti.”5

5 Adnan Akfırat, “Bitlis’in Pilotu Çekiç Güç Gözlemcisi”, Aydınlık, 27 Eylül 1993.

Perinçek Bitlis Suikastında ABD’nin Rolünü Açıkladı

İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, 29 Kasım 1996 günü, partisinin İstanbul il merkezinde yaptığı basın toplantısında, Jandarma Genel Komutanı Org. Eşref Bitlis’in ölümünde Amerika Birleşik Devletleri’nin ve Adana Konsolosu Elisabeth Shelton’un sorumluluğuna ilişkin somut bilgiler verdi. İP Genel Başkanı basın toplantısında Bitlis suikastı araştırmasında gelinen noktayı özetledikten sonra şunları söyledi:

“Suikast Çekiç Güç Karargâhı’ndan Yönetildi

“Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis, Çekiç Güç’ün Türkiye aleyhindeki ve yasadışı faaliyetlerini somut olarak saptamıştı. Bu konuda birden fazla rapor hazırlayıp Genelkurmay Başkanlığı’na verdi. Bu nedenle JUSMMAT Komutanı ABD’li Tümgeneral, Mart 1992’de, Org. Bitlis’i Çekiç Güç hakkında bilgi topladığı için Genelkurmay Başkanlığı’na şikâyet etti. Bu şikâyet metni, Genelkurmay kayıtlarında bulunuyor. ABD’lilerin bu girişimi Bitlis’i sınırlayamayınca, JUSMMAT Komutanı ve Çekiç Güç’teki subaylar, Jandarma Genel Komutanı’nı Washington’a iki kez şikâyet ettiler.

“Amerikalı subaylar ile Org. Bitlis arasındaki çatışma şiddetlendi. Eşref Bitlis, Jandarma Genel Komutanlığı’nda içinde görev yapan Özel Harp uzmanı ABD’li subayları komutanlıktan attı. Bununla kalmadı, Kuzey Irak ve Güneydoğu’da faaliyet yürüten yardım kuruluşlarındaki CIA’cı ve Özel Harpçileri de engelledi. İstihbarat kuruluşları denetiminde faaliyet yürüten NGO’ların faaliyeti Bitlis döneminde denetim altına alınmıştı. Org. Bitlis, CIA’cıların Kuzey Irak’a Silopi’den giriş çıkışlarını yasakladı. Gıda yardımı görüntüsüyle Kuzey Irak’a sokulan silahları yakalatan da Orgeneral Bitlis oldu. Çekiç Güç’ün verdiği bu silahlar daha sonra Güneydoğu’da PKK’lilerde yakalanmıştı.

“Bitlis, Körfez Savaşı’nda Irak’a İkinci Cephe Açılmasını Engelledi

“Org. Bitlis, 1991 yılı başında ABD’nin Türkiye’yi Irak’a karşı kara harekâtına sürme yolundaki baskılarına karşı koyanların başındaydı. Bitlis, ABD’nin 90-1002 numaralı gizli planını saptayıp Genelkurmay’a raporla bildirdi. Bu gizli plan, daha Jimmy Carter zamanında ABD’nin Ortadoğu’ya asker çıkarmayı hedeflediğini saptıyordu. Org. Bitlis’in o tarihte Kara Kuvvetleri Komutanı olan Doğan Güreş ile çatışması o zaman başladı. Çünkü Güreş, Bitlis’in raporlarının fiili bir öneminin bulunmadığını ileri sürüyordu, ABD’nin bu planlarını ‘aktiviteye geçirmeyeceğini’ söylüyordu.

“Bitlis, ABD’nin bu planlarını Cumhurbaşkanı Özal’a da bildirmişti. Özal, Bitlis’in raporlarını Bush’a ve ABD Savunma Bakanı Cheney’e bildirmeye o zamandan başladı. Bush, bu davranışı nedeniyle Camp David’den Özal’ı arayıp tebrik etti.

“ABD Genelkurmay Başkanı Collin Powell ve Çevik Kuvvet (Central Command) Komutanı Schwarzkopf daha o zamandan Eşref Bitlis’e kafayı taktılar.

“Özal, Org. Bitlis’i ABD Yetkililerine İhbar Etti

“Orgeneral Eşref Bitlis, o zamanki Genelkurmay Başkanı Güreş’le ve Milli Güvenlik Kurulu’ndaki yetkililerle derin görüş ayrılığına düşmüştü. Güreş’le Bitlis’in kavga ettiği basına da yansımıştı. Orgeneral Bitlis’in, Cumhurbaşkanı Özal’a, Güreş’le çatışmaları konusunda bir mektup yazdığı, günlük Aydınlık gazetesince ortaya çıkarılmıştı.(6)

“22 Mart 1992 tarihli mektup, Doğan Güreş’in, Org. Bitlis’i Özal’a şikâyet etmesi üzerine yazılmıştı. Özal’a elden iletilen mektupta, Çekiç Güç’ün PKK ile birlikte hareket ettiği ve Özel Kuvvetler Komutanlığı’nın bölgede ‘yanlış tasarruflarda’ bulunduğu belirtiliyordu. Muvazzaf bir general, Aydınlık’a verdiği demeçle bu çatışmayı ve Bitlis’in Özal’a mektubunu doğruladı.(7)

6 “Bitlis’in Özal’a Gizli Mektubu”, Aydınlık, 20 Eylül 1993
7 Aydınlık, 25 Ağustos 1996, sayı 479.

“CIA’nın ‘Savaş Bayrağı 90’ Tatbikatı’nın Hedefi Türkiye

“1992 Temmuz’unda CIA, Kuzey Irak’ta ‘Savaş Bayrağı 90’ adı verilen bir tatbikat yaptı. Bu tatbikat, doğrudan Türkiye’yi hedef alıyordu. Org. Bitlis, CIA’nın bu gizli planını Özal’a raporla iletti.

“Bütün bu gelişmeler sırasında, Genelkurmay Başkanı ile çatışan Org. Bitlis, Özal’a doğrudan raporlar vermeye devam etti. Ancak Özal da, Org. Bitlis’i Bush’a ihbar etmeyi sürdürdü. Özal, Bitlis’in Çekiç Güç’e karşı olduğunu telefonda bildirdi. Bu konuşma, Genelkurmay zabıtlarında bulunuyor.

“Özal, Org. Bitlis’in Çekiç Güç ve ABD’nin Kürt politikası aleyhindeki raporlarını, ABD’nin Ankara Büyükelçisi Morton Abramowitz’e de verdi. Bu da Genelkurmay tarafından saptanmış durumda. Abramowitz, diplomattan çok operasyonlar yürüten bir istihbaratçı. Türkiye’ye gelmeden önce ABD Dışişleri Bakanlığı’nın, CIA ile birlikte çalışan İstihbarat ve Analizler Bürosu’nu yönetiyordu. CIA’nın yurtdışındaki gizli operasyonları Abramowitz’in bilgi ve onayıyla yapılıyordu.

“Bilindiği gibi Abramowitz, Özal’ın mutfak arkadaşıydı. Türkiye’nin en ciddi konularının, Özal ile Abramowitz’in mutfak buluşmalarında konuşulduğu 2000’e Doğru tarafından ortaya çıkarılmıştı. Özal da, Mehmet Barlas’a yazdırdığı anılarında Abramowitz ile köşkün mutfağında buluştuklarını doğruladı. Özal’ın geceyarısı buluşmalarındaki sandviç arkadaşı Abramowitz, şimdi, Clinton’un yeni kabinesinin Dışişleri Bakan adayları arasında.

“Bitlis Suikastına Karar Veren ABD Heyetinin Üyeleri

“Orgeneral Bitlis engelinin kaldırılmasına doğrudan ABD’li bir grup komutan karar verdi. Genelkurmay İstihbaratı’nca saptanan 4 kişilik heyette, Çekiç Güç’ün Kuzey Irak’taki ABD’li komutanı Albay Naab ve Albay Wilson bulunuyor. Bu heyet, önce Adana’da bir araya geldi. Buradaki toplantıdan sonra ikinci toplantı Ankara’da yapıldı. Heyet yeniden Adana’ya döndü. Çekiç Güç’te görevli iki albay Kuzey Irak’a geçtiler.

“Suikast Ekibi Özel Harpçi Türk Subaylardan Oluşturuldu

“ABD’li askeri heyetin suikast kararını icra edecek ekip Türk subaylardan oluşturuldu. Özel Kuvvetler Komutanlığı bünyesinde faaliyet yürüten Özel Harpçi subaylar seçildi. JİTEM Grup Komutanı Binbaşı Ahmet Cem Ersever’in başında olduğu ekip, Org. Bitlis’in uçağına sabotaj düzenledi. Binbaşı Ersever, Orgeneral Bitlis’e çok yakın bir isimdi. Bitlis’in bütün çalışmalarını birinci elden izliyordu.

“Binbaşı Ersever, Bitlis’e Suikast Sonucu Aklanma Sözü Almıştı

“JİTEM Grup Komutanı Binbaşı Ersever, çevresine topladığı itirafçılarla birçok kirli, yasadışı işlere karıştığı için sıkışmıştı. Genelkurmay İstihbaratı’nın saptadığına göre, Ersever, Suriye istihbaratı ile uyuşturucu işi yapıyordu, Irak istihbaratıyla ilişkide kişisel servet edinme yoluna girmişti. Ersever, ‘nefsi için örgüt içinde cinayetler işlemişti’. Ekibi içindeki itirafçılarla da çatışmaya girmişti. Bir subayı ise öldürmüştü.

“Bu koşullarda Ersever, kendisine yapılan şantaja teslim olarak Bitlis’e suikastı üstlendi. Bunun karşılığında aklanma sözü almıştı. Ersever ve ekibi suikastı gerçekleştirdi. Sabotaj motora yapıldı. Binbaşı Ersever, uçağın düşmesinden hemen sonra olay mahalline gitti. Sivil giysili olarak Yenimahalle Posta İşleme Merkezi’ne gelen Ersever, PTT güvenlik görevlilerinin şüphesi üzerine askeri kimliğini gösterdi. Bitlis suikastı kapatıldı. Ancak Ersever’e verilen söz tutulmadı. Ordudan atılacak iken istifa etti. Genelkurmay’ı hedef alan açıklamalar yaptı. Böylece Ersever de, suikast bilgisi nedeniyle şantaja başladı.

“Ersever, Çatlı Tarafından Başbakanlık Poligonu’nda Sorgulanıp Öldürüldü, Sorgu Videoya Çekildi

“Ersever, konuşma tehditi üzerine Abdullah Çatlı ekibince ortadan kaldırıldı. Çiller Özel Örgütü önemli bir suç ortağını temizledi. Ersever, 24 Ekim 1993’te, Jandarma Askeri Savcılığı’nca açılan davanın ilk duruşmasından iki gün önce ortadan kayboldu. Ersever en çok güvendiği arkadaşı PKK itirafçısı Mustafa Deniz tarafından tuzağa düşürüldü. Çatlı ekibi önce Mustafa Deniz’i yakalamıştı. Ersever’in Başbakanlık Poligonu’ndaki sorgusu videoya çekildi. Bitlis suikastını bütün boyutlarıyla ortaya çıkaran bu kasetler Genelkurmay İstihbaratı kasalarında bulunuyor.

“29 Ekim 1993 akşamı Sabah gazetesine edilen telefonda ‘Bitlis Paşa’nın katili Ersever infaz edildi’ denildi. Çatlı ekibi, itirafçı ve korucu Babatlar’ı tetikçi olarak kullanarak Bitlis suikastını gerçekleştiren ekibin tamamını temizledi. Ersever’in JİTEM içindeki 30 kişilik ekibi de Çatlı kanalıyla yurtdışına çıkarıldı. Bunların 14’ünün Kıbrıs üzerinden yurtdışına çıktığı Genelkurmay İstihbaratı’nca saptanmış. ‘İyi yetişmiş istihbaratçı ve milliyetçi kişiler’ diye tanımlanan bu 30 kişinin nerede olduğu devlet tarafından bulunamıyor.

“Çatlı Ekibi Özel Kuvvetler Komutanlığı’ndaki CIA’cılarla Birlikte

“Çatlı ekibinin infaz yeri Başbakanlık Poligonu’dur. Ersever’in yanı sıra Behçet Cantürk de Başbakanlık Poligonu’nda sorgulanmıştır. Başbakanlık Poligonu, Özel Kuvvetler Komutanlığı’nın sorumluluğundadır. Bu ilişki aslında Çatlı ekibinin CIA ile bağlantılarını da ortaya çıkarıyor. Bilindiği gibi Özel Harp Dairesi CIA tarafından kurulmuştur. Özel Harp Dairesi uzun süre ABD Askeri Yardım Kuruluşu JUSMMAT ile aynı binada faaliyet yürütmüştür.

“DSP Genel Başkanı Bülent Ecevit, 1974’teki başbakanlığı sırasında ÖHD’nin giderlerinin ABD tarafından karşılandığını öğrendiğini açıklamıştı. ÖHD, ilk adıyla Seferberlik Tetkik Kurulu resmen 27 Eylül 1952’de kuruldu. Ancak NATO’nun 1949’daki sözleşmesinin gizli maddesinde, pakta üye olmak için ‘Komünizme karşı mücadele edecek, yeraltında sivil kadroları da bulunan bir örgüt kurma’ zorunluluğu bulunuyordu. NATO eski Genel Sekreteri İngiliz politikacı Lord Carrington, 21 Nisan 1986 tarihli Newsweek dergisindeki röportajında bunu itiraf etti. Bu gizli devlet örgütlerinin kurulmasını CIA sağladı. İtalya ve Almanya’da Hitler ve Mussollini artıkları kullanıldı. Türkiye’de de Nazi işbirlikçileri.

“Çiller’in ‘Şerefli’ Dediği Çatlı’nın CIA Bağlantıları Saptanıyor

“Fransız gazeteci Jean Marie Storkel, Abdullah Çatlı ve Mehmet Ali Ağca’nın CIA ile bağlarına ilişkin somut bilgiler veriyor. Çatlı’ların CIA bağlantısı İtalyan gizli servisi SİSMİ’nin ABD’deki ajanı Fransesco Paizenza’nın savcılığa verdiği ifadeyle saptanıyor. İtalya’da 80 kişinin yaşamını yitirdiği Bologna katliamı sanıklarından, İtalyan Kontrgerillası Gladio’nun şefi Pazianze şu an cezaevinde. Papa davası tutanakları arasında bulunan ifade, Başbakan Yardımcısı Çiller’in ‘şerefli vatansever’ ilan ettiği Çatlı ile CIA’nın bağlarını ortaya seriyor. Çatlı, kendi adına düzenlenmiş pasaportla 9 Eylül 1982’de ABD’nin kaçakçılık cenneti Miami’ye giriş yaptı. Yanında Gladio’nun şeflerinden cinayet ve uyuşturucu sanığı Stefano Delle Chiaie var. ABD Gümrük görevlileri kaçak olarak yurtdışına çıkan Çatlı’ya göz yumuyorlar. Çatlı’nın üzerinde bulunan Mehmet Özbay kimliği de 1994’te Türkiye’nin Chicago Konsolosluğu’ndan verildi.

“Fethullahçı Haluk Kırcı, Nahçıvan’da Özel Kuvvetler Komutanlığı Hizmetinde

“Çatlı’nın ölümünden sonra onun yerine geçen Haluk Kırcı şimdi Nahçıvan’da bulunuyor. Kırcı, Nahçıvan’dan televizyon programlarına katılıyor. Nahçıvan’da, ABD’li Özel Harpçilerin denetlediği bir üste görev yapıyor. Kırcı, Orta Asya ve Kafkaslar’da CIA adına görevlendirilen kişilere eğitim veriyor. Nahçıvan’daki Özel Kuvvetler Komutanlığı üssü, CIA adına yürütülen operasyonlarda kullanılıyor. CIA güdümünde, Çin Halk Cumhuriyeti’nde kargaşa çıkarmak amacıyla gönderilen 4 JİTEM subayı da Nahçıvan’daki üsten gittiler.

“Haluk Kırcı 21 Kasım 1996 günlü Hürriyet gazetesine Fethullahçı olduğunu açıkladı. Bu da ekibin CIA ile bağlantılarının bir diğer itirafı. Fethullahçılar, ABD’nin NGO diye tanıttığı Ulusal Demokrasi Vakfı’nın Balkanlar, Kafkaslar ve Orta Asya’daki taşeronu. Fethullah Hoca İmparatorluğu’nun ardındaki güç CIA. ABD, Ilımlı İslam’ı Fethullah Hoca eliyle bölgeye sokuyor.

“Güreş Döneminde Ordudaki Fethullahçılar Korundu

“Doğan Güreş’in Genelkurmay Başkanlığı döneminde ordudaki Fethullahçılar korundu. Güreş’in emekli edilmesinden sonra çok sayıda Fethullahçı subay-astsubayın orduyla ilişiği kesildi. Fethullahçı subayların ordudan atılmaması için bizzat Çiller ricacı oldu. Bu istek sert bir şekilde geri çevrildi. Fethullah Gülen de ordudaki ekibinin tasfiyesini önlemek için laiklik yanlısı generalleri ‘darbeci’ diye suçladı.

“Doğan Güreş, Ağır Sorumlulukları Nedeniyle Bugün Mafya-Şeriat Suçlular Ortaklığını Destekliyor

“Bütün bu bilgiler, Doğan Güreş’in bugünkü tutumunu açıklamaktadır. Güreş, Bitlis suikastının üzerini örttüğü için, bugün Çiller-Erbakan ortaklığı ile kader birliğine mecbur kalmıştır. Güreş, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin geleneklerini hiçe sayarak bugün açıkça Mafya-Şeriat ortaklığından yana tavırda ısrar etmektedir. Çünkü bu hükümet, suçların üzerini örtme temelinde kurulmuştur.

“Amerikancı Unsurlar, Özel Kuvvetler Komutanlığı’ndan Temizlenmeli ve Yargılanmalıdır

“ABD ve CIA’nın devlet içinde örgütlenmesi, Jandarma Genel Komutanı’nı katledecek ve suçun üzerini örtecek düzeydedir. Bu, vahim bir durumdur. Bir savunma ve bağımsızlık sorunuyla karşı karşıyayız. Öte yandan Bitlis suikastını ortaya çıkarmak, Türkiye için bir onur sorunudur.”

Suikastın Bam Teli: Bitlis-Güreş Çatışması

Orgeneral Bitlis’in uçağının düşürülmesinin dönemin Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş tarafından nasıl örtbas edildiği ayrıntılarıyla belirlendi. Sorun, Genelkurmay Başkanı’nın görevi suiistimali değil. Bu olayın evveliyatı var. Bitlis ile Güreş arasında büyük bir çatışma var. Bitlis suikastını aydınlatmak için Genelkurmay içindeki çatışmanın net bir şekilde saptanması gerekiyor. Bu süreçte çok önemli kanıtlardan biri, Orgeneral Bitlis’in, dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal’a yolladığı mektup. Mektup, özellikle askeri mahfillerde sıkça dile getiriliyordu. 20 Eylül 1993 tarihli Aydınlık, Orgeneral Bitlis’in mektubunu manşete taşıdı.

Bitlis’in Özal’a Gizli Mektubu:
Aydınlık’ın haberi şöyle:

“Suikast sonucu ölen Jandarma eski Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’in, ölen Cumhurbaşkanı Turgut Özal’a, Güneydoğu’da Genelkurmay’ın izlediği politikaları eleştiren gizli bir mektup yolladığı ortaya çıktı. Eşref Bitlis’in, 22 Mart 1992 tarihli mektubu, Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş’in, Jandarma Genel Komutanı’nı Özal’a şikâyet etmesi üzerine yazdığı öğrenildi. Bildirildiğine göre, Özal, Bitlis’i telefonla arayıp, Güreş’le aralarındaki çekişmenin ne olduğunu sordu. Bitlis, telefonda sorunu Özal’a yazılı olarak bildireceğini belirtti. Bir süre sonra da iki sayfadan ibaret mektubu elden Turgut Özal’a teslim etti. Birinci sayfada ön yazı yer alıyor. İkinci sayfada ise Bitlis’in değerlendirme ve önerileri belirtiliyor.

“Orgeneral Eşref Bitlis, Turgut Özal’a yazdığı 22 Mart 1992 tarihli mektubun ön yazısında ‘Zatı alinizin telefonla şahsıma verdiğiniz emir gereği, bahsini ettiğiniz konuya açıklık getirmek için, Güneydoğu Anadolu bölgesindeki terör olaylarına ışık tutacağına inandığım görüşlerimi aşağıda iletiyorum’ deniyor.

“Bitlis’in Turgut Özal’a mektubu, ‘Yöreye yönelik operasyonlarda, hava saldırılarında, sivil yerleşim bölgelerinde masum vatandaşlarımızın can kaybının olacağına inanmaktayım’ değerlendirmesiyle başlıyor. Daha sonra, zorunlu olduğu ifade edilen hava saldırılarının devamı halinde, yöre halkının göç etmek zorunda kalacağı belirtilerek, böyle bir durumun Çekiç Güç’ün işine yarayacağı saptaması yapılıyor. Ayrıca, boşaltılmış bölgelerin Türkiye’yi uluslararası alanda zor durumda bırakacağı da vurgulanıyor.

“Bitlis, mektubunda ‘Çekiç Güç’ün zaman zaman PKK ile birlikte hareket ettiği konusunda istihbari bilgilerin bulunduğunu’ da belirtiyor. Jandarma eski Genel Komutanı, bu durumda bölge halkını göçe zorlamanın ‘fazla gerçekçi olmadığını’ da ekliyor.

“Bölgedeki Özel Kuvvetler Komutanlığı faaliyetlerini ‘yanlış tasarruf’ olarak niteleyen Eşref Bitlis, konunun Milli Güvenlik Kurulu’nda ele alınmasını istiyor ve bu konuda ABD ile istişarede bulunulması gerektiğini belirtiyor.

“Bitlis’in Özal’a mektubunun son bölümünde ‘Son Kuzey Irak ziyaretimde, Talabani, PKK konusunda kendilerinin sorumlu tutulmamasını dile getirdi’ deniliyor. Talabani’nin bu konu ile ilgili görüşmeler yapmak üzere yakında Ankara’ya geleceğini de yazan Eşref Bitlis, bölgede halen üç Amerikalı askeri uzmanın bulunduğu bilgisini de mektubuna ekledi.

“Jandarma eski Genel Komutanı Eşref Bitlis, mektubunu, ‘İlk brifingde konu ile ilgili belgeler
sunacağım’ sözleriyle bitiriyor.” (8)

8 “Mektup, Özal’ın ‘Güreş Paşa’yla Aranızdaki Çekişme Nedir?’ Sorusu Üzerine Yazıldı: Bitlis’in Özal’a Gizli Mektubu”, Aydınlık, 20 Eylül 1993.

Bitlis Suikastı’nın Susurluk’a Uzantısı JİTEM

Orgeneral Bitlis suikastının en çok Susurluk’ta Mercedes’in içinde suçüstü yakalanan Gladyo örgütlenmesinin ortaya çıkması üzerine tartışılması tesadüf değil. Aydınlık’m 28 Eylül 1993 tarihli “Bitlis-Güreş Çatışması Aydınlanıyor” başlıklı haberi, Susurluk ile Bitlis suikastı arasındaki bağlantıyı saptıyor: JİTEM.

Bugün de gizini sürdüren JİTEM, eski Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Teoman Koman’ın TBMM Susurluk Komisyonu’na yolladığı yazıda belirtildiği gibi resmi bir örgütlenme değil. JİTEM, Perinçek’in sözünü ettiği, CIA’nın Türkiye Cumhuriyeti Devleti içindeki örgütlenmesinin bir aracı. ABD’nin Üçüncü Dünya ülkelerinin silahlı kuvvetlerine sızmasınınÖzel Savaş eğitimi yardımlarıyla olduğu biliniyor.9

25 Ağustos 1996 tarihli Aydınlık’ta demeci yayımlanan yetkili General’in “Bitlis’in katili Özel Harpçi subaylar şimdi Çiller’in Örgütü’nde” sözü de bu gerçeğe ışık tutuyor.

9 Bkz. Adnan Akfırat, Pentagon ve CIA ‘nın Belgeleriyle Özel Savaş, Kaynak Yayınları, Ocak 1997, s.76-77.

JİTEM’i CIA Kurdurdu

28 Eylül 1993 tarihli Aydınlık’taki haber bu tarihi gerçeği bir Jandarma generalinin ağzından ortaya çıkardı:

“Kürt sorununun çözümünün ağırlıklı olarak Jandarma Genel Komutanlığı’na verilmesinden sonra, Jandarma Genel Komutanlığı’ndan bir kısım subay aralıklarla, Genelkurmay Başkanlığı’nın önerisi üzerine Ankara’daki JUSMMAT (Amerikan Askeri Yardım Heyeti) aracılığıyla ABD’de kurs görmeye yollandılar. Üsteğmen ile binbaşı rütbeleri arasındaki subayların yabancı dil sınavı JUSMMAT tarafından yapıldı. Bu subayların bir kısmı Güneydoğu’da görev yaparken ABD’nin önerisiyle, Jandarma İstihbarat Terörle Mücadele’nin kısaltılması amacıyla JİTEM adında Jandarma’nın istihbarat örgütünü kurdular. Jandarma Genel Komutanı Eşref Bitlis, ABD’de özel harp eğitimi görmüş subayların Özel Kuvvetler Komutanlığı’na bağlı olarak yürüttüğü çalışmalardan rahatsız oldu. Kadrosu Jandarma Genel Komutanlığı’nda bulunan bu subayları, Jandarma içinde başka görevlere atadı. Aydınlık’a bilgi veren Jandarma Generali, JUSMMAT Koordinatörü Amerikalı Tuğgeneral’in, Bitlis’in Çekiç Güç konusunda bilgi toplamasını ve özel eğitim görmüş subayları aktif görevlerden çektirmesini, Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş’e şikâyet ettiğini söyledi.

“Tipik bir özel savaş örgütü olarak düşünülen JİTEM’in faaliyetlerinden Eşref Bitlis’in rahatsız olması, özel savaş kursundan geçmiş Jandarma subaylarının JİTEM’den alınması üzerine Mayıs 1992’den sonra JİTEM’in etkisi kalmadı.”10

Bitlis suikastından sonra JİTEM yeniden düzenlendi. Genelkurmay’da ABD’ye mesafeli kanadın hâkim olmasından sonra JİTEM üstündeki ABD denetimi kısmen kırıldı.

10 “JİTEM’in Kontrolü İçin Mücadele Ettiler: Bitlis-Güreş Çatışması Aydınlanıyor” Aydınlık, 28 Eylül 1993.

JİTEM’in Denetimi İçin Mücadele Ettiler, Güreş Kazandı

Aydınlık’a bilgi veren Jandarma Generali, JİTEM konusunda Bitlis ile Güreş arasındaki mücadeleyi şöyle anlatıyor:

“Bitlis paşa sürekli olarak JİTEM’den bölgedeki ABD faaliyetleri hakkında bilgi toplatıyordu. Bitlis, JİTEM’i kontrolü altına alarak ABD’lilerin faaliyetlerini denetlemek istedi. Güreş ise JİTEM’in, Genelkurmay’ın bünyesine alınmasını istedi. Sonunda Genelkurmay’ın dediği oldu. Bunun üzerine Bitlis, JİTEM’de görevli jandarma subaylarını Jandarma teşkilatının değişik birimlerine atadı. JİTEM’den alınan subayların bir kısmı istifa etti. Bitlis, istifaları durdurmak istedi, ancak başarılı olamadı. Mayıs 1992’den sonra JİTEM’in faaliyetleri etkisizleştirildi. Genelkurmay istifa eden ve görev yeri değiştirilen personelin bir kısmını Özel Kuvvetler Komutanlığı’nda görevlendirdi.” (11)

11 Aynı yerde.

Çiller’in CIA’dan Arkadaşı Elisabeth Shelton’un Rolü

İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, 24 Aralık 1996 tarihinde TBMM Susurluk Komisyonu’na bilgi verirken, ABD Adana Konsolosu Elisabeth Shelton’ın Jandarma eski Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis suikastında başrolde olduğunu açıklamıştı. Shelton, 1994’te, Tansu Çiller’in başbakan olmasının hemen ertesinde, ABD’nin Adana Konsolosluğuma atandı. 1987-1990 yılları arasında da Türkiye’de görevli olan Shelton, Washington’da Dışişleri Bakanlığı’nda Türkiye Masası’nı yönetirken de sık sık Türkiye’ye geliyordu. Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’e suikastı yönlendiren ABD heyetine o başkanlık etti. İncirlik Üssü’nde Çekiç Güç karargâhında, 10 Şubat 1993’te yapılan toplantıda, Orgeneral Bitlis’in ortadan kaldırılmasına karar verildi. Bu toplantıya Shelton dışında; Adana Konsolosluğumun Politik-Ekonomik Bölüm sorumlusu olarak görünen Joseph S. Pennington, Çekiç Güç’ün ABD’li komutanı Albay Naab, Ankara’dan bir Amerikan askeri yetkilisi ve İzmir TUSLOG’da görevli bir yüzbaşı katıldı.

Çiller’in yakın arkadaşı Shelton’ın, Bitlis cinayetinde başrolde olması görevi gereğiydi. Çünkü, ABD’nin Kürt devletçiği kurmak için Kuzey Irak’ta yürüttüğü ‘Savaşan Bayrak 90’ adındaki operasyonunun sorumlularındandı. ABD’nin, bu plan çerçevesinde, Kuzey Irak’ta 7 bin 500 CIA peşmergesini eğitip istihdam ettiği, 1996 Eylül’ünde ortaya çıktı. Bu peşmergeler, Saddam Hüseyin ile KDP lideri Mesut Barzani’nin ortak eylemi sonucu apar topar kaçırıldı.

CIA peşmergelerinin taşınması işlemine Shelton nezaret etti. Bunları eğiten ABD Özel Savaş timleri ise Shelton’ın gayreti ve Çiller’in devreye girmesiyle sessiz sedasız Irak’tan çıkarıldı. ABD’nin ramboları, Çiller sayesinde Türkiye üzerinden ABD’ye gidebildiler. Çiller’e Kürt sorununda Bask çözümü önerisi yaptıran da Shelton’dı.

Shelton, Apar Topar Kaçtı

Genelkurmay Askeri Savcılığı’nın, Tansu Çiller’in CIA görevlisi olması nedeniyle “milli müdafaaya hıyanet suçu”ndan soruşturma başlatması gündeme gelince, ABD Büyükelçiliği darmadağın oldu. Çiller’in hayatındaki üç önemli Amerikalıdan biri olan, ABD’nin Adana Konsolosluğunun başındaki Elisabeth Shelton, İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek’in açıklamalarından sonra ülkesine kaçtı. Perinçek, 16 Mayıs’ta, Tansu Çiller’in 1967’den beri CIA görevlisi olduğunu açıklayan bir basın toplantısı yaptı. İP Genel Başkanı, Çiller’in CIA ile bağında Shelton’ın kilit konumda olduğunu kanıtlarıyla ortaya koymuştu. Çiller’in CIA görevlisi olduğuna ilişkin bilgileri Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’e de ileten Perinçek, 19 Haziran’da, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulundu, 1 Temmuz 1997’de yeni hükümet atandı. Ertesi gün, Elizabeth Shelton’ın da rol aldığı Çiller Özel Örgütü’nün CIA güdümündeki casusluk faaliyeti kamuoyuna yansıdı. İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, 3 Temmuz’da bir basın toplantısı yaparak, Genelkurmay’ın telefonlarını CIA’nın dinlediğini, bilgilerin Çiller’in CIA’cı danışmanları ve Elisabeth Shelton’ın koordinatörlüğü aracılığıyla ABD’ye iletildiğini açıklamıştı. Shelton’ın, bu açıklamaların yapıldığı günün ertesinde ülkesine dönmesi anlamlı bulundu.

Kanal D, 5 Temmuz Cumartesi akşamı, Shelton’ın ülkesine apar topar gittiğini duyurdu. ABD Adana Konsolosluğu, Elisabeth Shelton’ın görevden ayrılması nedeniyle 3 Temmuz’da bir resepsiyon düzenledi. ABD Büyükelçiliği, Shelton’ın, hakkındaki iddialar nedeniyle değil, görev süresi dolduğu için ülkesine gittiğini açıkladı. Oysa Shelton’ın, yeni konsolos geldikten sonra ayrılması bekleniyordu. Kendisi de, iki ay sonra gideceğini belirtmişti. Dışişleri Bakanlığı’ndan gelen bilgiye göre Shelton, Genelkurmay’ın, Özel Örgüt elemanları tarafından dinlenmesi olayının basına açıklanması üzerine paniğe kapıldı. Genelkurmay’ı hedef alan siyasi ve askeri amaçlı casusluk soruşturmasının sonunda kendisine ulaşacağını anladı, bu yüzden kaçtı. Shelton’ın, ABD’de Ulusal Güvenlik Konseyi kadrosunda yer alacağı ve bir War College’da (Harp Okulu) görevlendirileceği belirtiliyor.

30 Yıldır Türkiye’yi Karıştırıyor

Elisabeth Shelton, kendi anlatımına göre 13 yaşında diplomat olmaya karar verdi. Üniversitede tarih ve işletme okudu. Son sınıftayken dışişleri sınavını kazandı. 1963’te, Tayland’daki ilk göreviyle mesleğine başladı. Yasa gereği evli kadınlar diplomatlık yapamıyordu. ABD Dışişleri Bakanlığı Yakındoğu ve Kuzey Afrika Masası’nda çalışmaya başladı. 1981’de, evli kadınlara dış görev yasağının kalkmasından sonra sırasıyla Malezya, Nijerya, İstanbul’da görev yaptı. Ardından Washington’a, Bakanlığa döndü. Uzak kaldığı yıllarda Türkiye’den ilgisini hiç kesmedi. Shelton, Adana Konsolosu olmadan önce, Türkiye’de misyon şefi olarak görev yapıyordu. Daha önce 1987-1990 yılları arasında Büyükelçilik’te Ekonomiden Sorumlu Müsteşar’dı. İstanbul’da görev yaptı. Türkçeyi çok iyi konuşan Shelton, 1994 yılında Adana Konsolosu olarak yeniden Türkiye’ye geldi.

Adana Konsolosluğu ABD’nin Kürt Masası

Adana Konsolosluğu, ABD’nin Türkiye’deki önemli siyasi karargâhlarından biri. Ortadoğu’ya yönelik istihbaratın merkezlerinden. Aynı zamanda ABD’nin Kürt masası olarak işlev görüyor.Adana, ABD Dışişleri Bakanlığı açısından kritik bir staj yeri. Dışişleri ve CIA’da yükselecek personel burada görevlendiriliyor. Adana Konsolosluğu, Güneydoğu, Kuzey Irak, Kıbrıs ve Suriye’ye yönelik istihbaratın birleşme noktası. Çekiç Güç’ün merkezi olan İncirlik Üssü de Konsolosluğun sorumluluk alanında.

Adana’nın bir diğer özelliği; CIA, MOSSAD ve MİT’in faaliyetlerinin kesiştiği bir merkez olması. CIA, Konsolosluğa büyük önem veriyor. Konsolos yardımcılarının, iki dönemdir CIA görevlisi olduğu, Almanya’da yayımlanan Geheim dergisi tarafından kamuoyuna duyuruldu. 1995 yılında Konsolos Yardımcısı olan Olof North Otto’nun da, şimdiki Konsolos Yardımcısı Joseph S. Pennigton’un da, CIA ajanı olduğu kayıtlardan saptanıyor.12

MOSSAD’ın Türkiye’de en etkili olduğu bölgenin kavşağında Adana bulunuyor. ABD Adana Konsolosluğu, MOSSAD için de bir üs işlevi görüyor.

12 “Türkiye’deki CIA’cı ‘Diplomatlar'”, Aydınlık, Ağustos 1997, sayı 527.

Shelton’dan Kürtlere Çengel

ABD’nin Adana Konsolosluğu, Kürtlere, İHD’ye ve Refah Partisi’ne yoğun ilgisiyle tanınıyor. Shelton ve diğer konsolosluk görevlileri; HADEP, RP, İHD ve TİHV’yi sık sık ziyaret ediyorlar. Körfez Savaşı’ndan sonra bu ilginin yoğunlaştığı saptanıyor. ABD savunma bakanları, dışişleri bakanları, CIA başkanları ve yetkilileri, Ankara ziyaretlerine mutlaka Adana’yı da ekliyorlar. Üçüncü eşik de, Diyarbakır.

CIA ve Pentagon yetkililerinin RP, HEP ve İHD ziyaretleri savaştan sonra giderek arttı. Ağustos 1995’te Adana Konsolosluğu görevlileri, PKK’li tutuklu yakınlarını ziyaret ettiler. 9 Ağustos 1995 tarihli gazeteler, Shelton’ın, “Başkan Clinton’un mücadelenize destek vermesini sağlamak için çalışacağım. ABD’nin Türkiye’ye silah ambargosu uygulaması gerekir” dediğini yazdılar.

İşçi Partisi Genel Başkan Yardımcısı Hasan Yalçın, bu haberler üzerine 18 Ağustos 1995 tarihinde yaptığı basın açıklamasında, Shelton’ın, “istenmeyen kişi” ilan edilmesi çağrısında bulunmuştu.

Shelton’ın şoförü ve koruması Hasan, Kuzey Irak’tan ABD’ye götürülüp eğitilen bir Kürt. Sevgilisi olduğu da iddia ediliyor. Hasan, çok iyi İngilizce biliyor. Kürtlerle ilişkilerde rolü var. Şoför, konsolosluk kançileryasında (elçilik konutu) kalıyor.

Pentagon’la Özel Haberleşme Kanalı

Shelton, Dışişleri Bakanlığı görevlisi, ancak Pentagon’la birlikte çalışıyor. İncirlik Üssü, bunu gerektiriyor. Üs, Pentagon’a bağlı. Adana Konsolosluğu’nun, büyükelçilik hiyerarşisinde de bu nedenle ayrı bir yeri var.

ABD adına Türkiye’de askeri ve stratejik istihbaratı toplayan merkez, ODC (Office of Defence Cooperation-Savunma İşbirliği Ofisi). Eski adıyla JUSMMAT. ODC’nin başındaki Tümgeneral John Welde, Özel Savaş uzmanı. Shelton ile çok yakın mesai içindeki Tümgeneral Welde, Amerikan Askeri İstihbarat Örgütü CIA’nın Türkiye sorumlusu.13

CIA’nın, Adana Konsolosluğu’nda, ABD’yle özel bir haberleşme kanalı bulunuyor. İncirlik Üssü’nden, İskenderun Tuslog tesisleri ve 6. Filo’nun bir gemisi kanalıyla, doğrudan Pentagon’la haberleşiliyor. Orgeneral Eşref Bitlis, bu haberleşme kanalını saptadı. Genelkurmay İstihbaratı bu kanala girdi ve CIA’nın Kuzey Irak için hazırladığı “Savaşa Bayrak 90” adlı planını ele geçirdi. ABD, Türkiye’nin bu haberleşme kanalına girmesine büyük tepki gösterdi.

13 Aynı yerde.

İsrail ile Köprü

Shelton, GAP bölgesine olan ilgisiyle de tanınıyor. Türk Amerikan İşadamları Derneği (TABA) kanalından, GAP bölgesinde yatırımlarda aracılık yapıyor. Ancak, Shelton’ın bu bölgeye ilgisinin kaynağında da istihbaratçı görevi öne çıkıyor. Shelton, İsrail ile Bucak aşireti arasındaki ilişkiyi kuran kişi olarak biliniyor. Görevi, İsrail adına, Bucaklar tarafından GAP bölgesinde kapatılan arazilerle ilgili işleri denetlemek.

Prof. Gönensay: Shelton, “Çiller Başbakan Olacak” Demişti

Shelton, Çiller’in hayatında çok önemli bir isim. İlişkileri 1971’de, ABD Dışişleri Bakanlığı’nda çağrılı personel statüsünde görev yaptığı yıllara dayanıyor. 1987-1990 arasında Türkiye’de görev yapan Shelton, bu tarihte Çiller’in yalı komşusuydu. Tanıyanlar, ikisi arasındaki ilişkiyi, “içtikleri su ayrı gitmez” diye tarif ediyorlar. Shelton, o zaman ABD Büyükelçiliği’nde Ekonomi Müşaviriydi. Çiller, maaş karşılığında hazırladığı raporları Shelton’a iletiyordu. Shelton’ın, birinci görev döneminde Türkiye’den Washington’a geçtiği kriptolardaki bilgilerin önemli bir bölümünü Çiller’den elde ettiği, gazetelere haber oldu. Çiller’in CIA’dan yıllık ücreti bu dönemde iki katına çıkarak, 200 bin dolar oldu.

Shelton, Türkiye’deki ilk döneminde, yakın arkadaşı Çiller’in aktif siyasal yaşama geçmesine destek oldu. 1993’teyse ABD Dışişleri Bakanı Warren Christopher’ın da katıldığı kulis faaliyetiyle DYP Genel Başkanı ve Başbakan oldu. Dönemin Başbakan Vekili Erdal İnönü, 29 Haziran 1993’te Robert Kolej Mezunları’nın lokali Bizim Tepe’deki konuşmasında, bir soru üzerine bu ilişkiyi doğruladı.

Boğaziçi Üniversitesi Ekonomi Bölümü Başkanlığı’ndan selefi Prof. Emre Gönensay, Çiller-Shelton ilişkisinin yakınlığına tanıklık ediyor. Çiller kabinesinde Dışişleri Bakanlığı da yapan Prof. Gönensay, yakından tanıdığı Shelton’ın, çok önceden kendisine, “Bu Çiller başbakan olacak” dediğini aktarıyor.

Çiller Başbakan olur olmaz, Shelton Türkiye’de görevlendirildi. Shelton ile Çiller sürekli bağlantı içinde. Akşam gazetesi yazarı Nazlı Ilıcak, 4 Temmuz 1997 tarihli köşesinde, Çiller’in Genelkurmay’dan elde ettiği gizli bilgileri, Shelton aracılığıyla ABD’ye ulaştırdığını yazdı. Haberleşmede kurye ve özel telefon kullanıyorlar. Shelton’ın ABD’den getirdiği cep telefonuyla, uydu üzerinden haberleştikleri belirtiliyor.

Genelkurmay’a yönelik casuslukta Shelton-Çiller bağı saptanınca Bayan Konsolos kaçtı.

Org. Bitlis Suikastına İlişkin
Genelkurmay Kaynaklı İki Bilgi Notu

İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, Org. Bitlis suikastındaki ABD’nin rolüne ilişkin somut bilgileri açıkladığı basın toplantısını 29 Kasım günü yaptı. Perinçek, bu bilgilerin kaynağının Genelkurmay İstihbaratı olduğunu da basın toplantısında açıkça söyledi. Perinçek’in basın toplantısına, televizyon kanalları ana haber bültenlerinde geniş yer verdi. Gazetelerin hemen hepsi konuşmayı yayımladı. Aydınlık dergisi aynı bilgileri kapak olarak işledi.(14) Ne hükümetten, ne Genelkurmay’dan ne de ABD Büyükelçiliğinden herhangi bir yalanlama geldi.

14 Aydınlık, 30 Kasım 1997.

Kasım sonunda, Genelkurmay İstihbaratından Aydınlık’a, Org. Bitlis suikastını konu alan tarihsiz iki “rapor” ulaştı. Orgeneral Bitlis suikastında ABD’nin rolünü belgeleyen iki “bilgi notu”nu, imla ve Türkçe yanlışlarına dokunmadan aynen okurun değerlendirmesine sunuyoruz:

Birinci Bilgi Notu:

Genelkurmay Başkanlığı’na
ANKARA
Sayı: 800
Konu: Bilgi
Hazırlayan : Jandarma İstihbarat Teşkilatı Daire Başkanlığı
(Mühür ve incelendi kaşesi)
(GİZLİ ÖZEL VE ŞAHSA MAHSUS)
Jandarma İstihbarat Teşkilatı’nın ilgi S II 337924 no: 01 tarihli yazısında ve İstihbarat Koordonisyon Dairesi’nin 294 no: 23 tarihli yazısında belirtilen bilgileri görüşen yabancı askeri ataşeleri gözetleme kalıcı dairesi şunları bildiriyor: Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’in 10 Şubat 1993 günü hazırlanan bir sabotaj planı ile öldürüldüğü belgelendi. 10 Şubat 1993 günü Körfez ülkelerini değerlendiren Amerikan Askeri Operasyon Teşkilatı’nın bir kaç kez toplantılar yaptığı belirlendi. 6,7,8,9 günleri Zaho’da görevli olan Amerikan Askeri Gücü Çekiç Güç görevlileri ve Amerikan gıda yardım örgütü görevlilerinin, Kuzey Irak’dan Silopi’ye geçiş yapmadıkları belirlendi. Zaho, Erbil arasındaki “TİM” Türk İstihbarat Merkezi subayları, bu 3 kişiyi takibe almışlardır. Bunların Süleymaniye kentinde Celal Talabani ile görüştükleri bildirildi. Kürt liderlerle görüşmelere, Türk istihbarat görevlilerine bildirmeden ve Türk subayı refakat etmeden gitmeleri sınır ötesi anlaşmalara aykırıdır.
Bu görüşmelerin olduğu sıcak günlerde Çekiç Güç Zaho merkezinden Jandarma Genel Komutanı Eşref Bitlis hakkında Mac-Dill üssüne BİLGİ GEÇİLDİĞİ öğrenildi. O günlerde Mac Dille üssünde ve Pentagon’da dev bilgisayarlar 24 saat Türkiye Askeri İstihbaratının çalışmaları hakkında yeni veriler topladığı öğrenildi.
EMNİYET YARBAYI
W/MME/469-3
(Mühür)

İkinci Bilgi Notu:

Genelkurmay Başkanlığı’na
ANKARA
Sayı: 800, 4
Konu: Bilgi
Hazırlayan : Jandarma İstihbarat Teşkilatı Daire Başkanlığı
(GİZLİ ÖZEL VE ŞAHSA MAHSUS)
W/MME/469, 3,,,,
(Mühür ve incelendi kaşesi)
A) Kod adı TPFD, Time Phase Force Deployment olan dev bir iletişim planı hazırlanmaktaydı.
B) Carter yönetimi tarafından Körfeze askeri müdahale için hazırlanmış olan, gizli “900, 1002” planının Jandarma İstihbarat Dairesi “İncirlik üzerinden Zaho’ya modemlerken ele geçirildi.
C) “SAVAŞ BAYRAĞI 90” adı verilen bir tatbikat organize edilmişti. Amerikalı yetkililer bölge ülkelerinden çok gizli tuttukları bu planı uyguladı.
W/MME/469-3

-Bu raporlar Eşref Bitlis paşanın raporlarındaki ana temalardır. Yapılan araştırmalarda 4 kişilik ekip Amerikalı üst düzey yetkilisi, Pentagon şefi Richard Cheney’in bilgisi dahilinde Ankara, Adana, Zaho’da toplantı yaptılar. Bu toplantı hakkında Dışişleri bakanlığı istihbaratına bilgi verilmediği öğrenildi. ABD Adana Konsolosu Bayan Elisabeth başkanlığında yapılan toplantıya Çekiç Güç albayı Wilson ve Albay Naab da katılmışlardı.

Adana-İzmir, Ankara ve Zaho’dan katılan 4 kişilik ekip hakkında Dışişleri Bakanlığı’ndan bilgi talebi istenmiştir. Bu çok hareketli 15 gün sonra 17 Şubat 1993 günü öğlen vakti Güvercinlik’ten kalkış yapan Jandarma Genel Komutanı Eşref Bitlis ve ekibinin bulunduğu 200 çift motorlu 10 dakika sonrası düşmüştür.

Bu toplantı hakkında geniş bilgi için, Jandarma İstihbarat Yarbayı W/MME4 dosyasına başvurunuz.

Bilgi Notu’nun Anlamı ve Güvenilirliği

Aydınlık, bu raporları kamuoyuna açıklamadan uzmanlara gösterdi, içindeki bilgileri araştırdı. Genelkurmay’a yakın kişiler, bilgilerin doğru olduğunu, ancak belgelerin Genelkurmay yazışma standartlarında olmadığını, mührün okunamadığını belirttiler. “Rapor”da, ABD Adana Konsolosu Elisabeth Shelton için, “ABD Adana konsolosu Bayan Elizabeth” ifadesi yer alıyordu. Shelton, Org. Bitlis’in uçağının düşürüldüğü tarihte Adana Konsolosu değildi. Dick Cheney de, Şubat 1993’te, resmen ABD Savunma Bakanı, yani Pentagon’un şefi değildi. Genelkurmay İstihbarat görevlileri, “raporlar” hakkındaki bu değerlendirmelere karşı şu açıklamada bulundular:

“İki Rapor, Orijinal Belge Değil, Bilgi Notu

“Org. Bitlis suikastının nasıl gerçekleştiğini belirten ve size iletilen iki rapor orijinal değil. Sizin için yeniden hazırlanmış. İtirazınıza karşın şu belirtildi: ‘Mahkemeye başvurulduğunda delil olmaması için dosyalardan özet çıkarıyoruz. Hiçbir yayın organı bizim antetli raporlarımızı yayımlayamaz. Bunlar bilgi notları. Hizmete özel olarak düzenleniyor. Ancak hangi dosyadan alındığı ve yazarı kodlu olarak koyuyoruz. Bu durum, yalnızca Aydınlık için değil, genel bir kural. Bütün basına böyle veriliyor. Kaldı ki brifinglerde dağıtılan hizmete özel notlarda bile raporun orijinali verilmez. Gerekiyorsa yalnızca gösterilir.

“Mühür tabii ki okunmaz. Normal stampa mürekkebi değil, çini mürekkebi. Çini mürekkebi levhayı çıkarmaz, istenilen balistik incelemeye yollansın, mühür okunmaz.

“Belgeler Orijinal Değil, Ama Bilgiler Kesin

“Rapor orijinal değil ama bilgiler kesin. Shelton o tarihte Adana Konsolosu değildi. ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Türkiye’ye bakan masasında sorumluydu.

“Ama Pentagon’un şefi Cheney’di. Clinton yönetimi gelmiş ve yeni Savunma Bakanı’nın Les Aspin olacağı açıklanmıştı, ancak yeni kabine henüz görevi devralmamıştı.

“Shelton, ABD’de olduğu dönemde de 3-5 ay aralıklarla Türkiye’ye gelip gidiyordu. Eşref Paşa olayındaki toplantıya katıldığı kesin.”

ABD Bunu Hep Yapıyor

ABD yönetimi, müttefiki olan bir ülkenin Genelkurmay Başkanı ya da önemli bir askeri yetkilisine karşı suikast düzenler mi? Bu soruya resmi ricalin ve olaylara Amerikan gözlüğüyle bakanların vereceği yanıt “hayır”dır.

CIA’nın, çeşitli ülke yöneticilerine karşı suikast girişimlerinde bulunduğu, çok sayıda devlet başkanı veya devrimci önderi katlettiği biliniyor. Ancak bunlar, Küba lideri Fidel Castro, Libya Devlet Başkanı Kaddafi gibi sol ve muhalif liderlere karşı olanlardı. ABD Senatosu da CIA’nın bu girişimlerini saptadı, görüntüde Başkan’a suikast yasağı getiren kayıtlar koydu. Reagan döneminde, bu sınırlamaların hepsinin yerinde yeller esiyordu. CIA eski Başkanlığından ABD Başkanlığı’na gelen George Bush dönemiyse, ABD’nin uluslararası eşkıyalığının doruğa çıktığı dönemdi.

Nasıl olur da ABD, eğittiği, silah ve teçhizat yardımında bulunduğu bir ordunun komuta kademesine karşı suikast düzenlerdi? Ama tarihi gerçekler bu savı çürütüyor. Amerikan hâkim sınıfı, yüksek menfaati söz konusu olunca, ne müttefik dinliyor ne de dostluk.

Gizli Pentagon Yönergesi

Dost bir ülkenin komutanlarına karşı operasyon yapma yetkisi, yalnızca Başkanların inisiyatifine bırakılan konulardan değil. Pentagon, istihbarat birimlerine, müttefik ülke silahlı kuvvetleri içinde istihbarat operasyonları yapma yetkisini resmen veriyor. ABD yönetiminin resmen hiçbir zaman üstlenmediği “FM-30-31 ‘e EK: B, Kararlılık Operasyonları/İstihbaratÖzel Ajanlar” isimli “çok gizli” askeri yönergesi, 18 Mart 1970 tarihinden bu yana yürürlükte.

Savunma Bakanı’nın emriyle ABD Genelkurmay Başkanı adına General, W.C. Westmoreland ve ABD Kara Kuvvetleri’nden Tuğgeneral Kenneth C. Wickham’ın imzasıyla yayımlanan yönerge, Orgeneral Eşref Bitlis gibi yurtsever subayların katline izin veriyor.

İlk kez Ankara’da, Barış gazetesi tarafından kamuoyuna duyurulan bu yönergenin tam metni, Emekli Kurmay Yarbay Talat Turhan’ın Doruk Operasyonu adlı kitabında yayımlandı. Talat Turhan, Covert Action dergisinin Ocak 1979 tarihli 2. sayısında yayımlanan metni tercüme ettirmişti.15

15 “The Mysterious Supplement B: Sticking it to ‘Hoşt Country”1 (Esrarengiz Ek B: “Dost Ülkeyi Karıştırmak”), Covert Action, Ocak 1979, s.11-18. Bu belge için bkz. Talat Turhan, Doruk Operasyonu, s. 155-156.

Pentagon yönergesinde, TSK’nın, ABD’nin istihbarat hedefi içinde yer aldığını aynen şöyle ifade ediyor:

“FM 30-31 B, Evsahibi Ülke (EÜ) örgütlerini de ABD istihbaratı hedef olarak değerlendirir. Evsahibi Ülke örgütleri terimi bu bağlantı içinde şöylece anlaşılmalıdır:
a. EÜ’nün iç güvenlik örgütü,
b. EÜ’nün silahlı kuvvetleri,
c. EÜ’nün silahlı kuvvetleri, polis örgütü, sivil savunma örgütleri, ulusal ve yerel yönetim organları, propaganda örgütlerinin dışında kalan diğer tüm örgütleri.”16

16 Age.

Org. Bitlis Suikastına Cevaz Veren Madde

Yönergenin, “ABD’nin Ordu İstihbarat Harekâtı” başlıklı 6. bölümündeyse şu satırlar yer alıyor:

“ABD ordu istihbaratı, zaafiyet belirtileri görülüp de uzun süre devam ederek somut bir zarar ortaya çıkabilmesi durumunda uygun işlemler önerecek durumda olmalıdır. Bu tür harekâtlar, kişiler veya daha genel olarak gruplar üzerinde baskı yaratabilecek önlemler olabilir. Bunun da ötesinde EÜ örgütleri ve en son olarak da hükümet üzerinde yaratılabilecek baskılardan söz edilebilir.

“Harekât, EÜ örgütlerinin, hatta hükümetinin etkilenmesi ya da baskı altına alınması biçiminde ABD çıkarları tehlikeye girdiğinde gündeme gelebilir. Alınacak önlemler resmi olabildiği gibi gayri resmi de olabilir.

“Resmi önlemler bu belgede tartışılan hiçbir durumda gündeme gelmez. Gayri resmi girişimler ise ABD ordu istihbaratı ve diğer ABD örgütlerinin ortak sorumluluk sahasına girmektedir.”17

17 Age., s. 163.

Şili Genelkurmay Başkanı Rene Schneider’in Katli ve ABD

Şili Genelkurmay Başkanı’nın katli bir başka örnek. ABD Senatosu’nun resmi araştırma komitesinin kayıtlarından aktarıyoruz:

“Şili Genelkurmay Başkanı Rene Schneider, 22 Ekim 1970’de öldürüldü. General Schneider, Şili’de bir askeri darbenin önünü açmak için CIA’nın tezgâhladığı bir operasyonla katledildi. Genelkurmay Başkanı’nın öldürülmesi için gerekli para ve silahları, ABD’nin, Şili ordusuna ardım ve askeri işbirliği için görevlendirdiği askeri ataşe Albay Paul Wimmert bizzat verdi.

“4 Eylül 1970’de Şili genel seçimlerinde Halkçı Birlik’in sosyalist adayı Dr. Salvadore Ailende, oyların yüzde 37’sini alarak birinciliği kazandı. Ancak bu oran başkan seçilmek için yeterli değildi.”

Şili Anayasasına göre başkanı, Kongre seçecekti. ABD, 24 Ekim’deki Kongre oylaması öncesinde bütün araçlarını devreye soktu. Allende’nin başkan seçilmesini önlemeye çalıştı. ABD Başkanı Richard Nixon, 15 Eylül’de CIA Başkanı Richard Helms’e kesin talimat verdi: ‘Şansımız onda bir ama Şili’yi korumak zorundayız. ABD elçiliğini açıktan katmayın ama risk üstlenmekten de çekinmeyin. Hemen 10 milyon dolar verebiliriz, ihtiyaç olursa daha fazlasını da… ekonomisini feryat ettirin.’ Nixon’un bu emri, 1973 yılında, ABD Senatosu’nun, CIA’nın siyasi suikastlarını araştırmak üzere seçtiği alt komitesince saptanıp zabıtlara geçirildi.”18

18 Gregorv F. Treverton, Covert Action-The CIA and American Intervention in the Post-war World (Örtülü Eylem-CIA ve ABD’nin Savaş Sonrası Müdahaleleri), Londra, I. B. Tauris&Co Ltd Publishers, 1988, s. 23.

Allende’nin Kongre’de başkan seçilmesini önlemek için yürütülen operasyonun kod adı Track 1’di. Başarıya ulaşmayınca Track II devreye sokuldu. Track II, Şili’de bir askeri darbeyle Allende’yi devirmenin kod adıydı. CIA ve Pentagon’un Şili’deki görevlileri, bir askeri darbenin koşulları bulunmadığını ısrarla rapor ediyorlardı. Seçimlerden önce yapılan araştırmada, Genelkurmay Başkanı Schneider’in varlığının, darbe için büyük bir engel olduğu saptanmıştı. ABD’nin Santiago’daki Büyükelçisi Edward Korry, 12 Eylül 1970 tarihli gizli yazısında, “Schneider’in Anayasa’yı korumak konusundaki kararlılığını gerekçe göstererek, bir askeri darbe ihtimali bulunmadığını ve yakın bir gelecekte de bir askeri darbe imkânı olmayacağını” bildirmişti.19

19 Nathaniel Davis, The Last Two Years of Salvador Ailende (Allende’nin Son iki Yılı), Londra, I. B. Tauris&Oo Ltd Publishers, 1986, s. 311.

Buna karşın, Nixon ve ABD Dışişleri Bakanı Henry Kissinger‘in bastırması sonucu, Track II yürürlüğe sokuldu. ABD’nin bütün birimleri ve “kardeş” istihbarat örgütleri eliyle, darbe ortamı yaratılması için yoğun bir faaliyet başlatıldı. Doğrudan Kissinger’in ve yardımcısı Alexander Haig’in yönettiği operasyonda, sol gruplar adına sahte şiddet eylemleri düzenlendi. Sol grupları tahrik edici eylem ve propaganda faaliyetleri yürütüldü. Sabotajlar ve ekonomik kargaşa tırmandırıldı. Darbe hazırlığı konusunda yalan haberler yayıldı.

Orduyu harekete geçmeye zorlamak için her türlü yönteme başvuruldu. CIA ve DIA görevlileri, Şili ordusu içinde birbiriyle bağlantıları olan iki ayrı ekiple ilişkiye girdiler. Tuğgeneral Roberto Viaux ve Tümgeneral Camilo Walenzula liderliğindeki cuntalara, darbe öncesi ve sonrasında, ABD’nin aktif desteğini bildirdiler.

CIA’nın ilişkiye girdiği her iki darbeci grubun, yönetime el koyma planının birinci adımı, Genelkurmay Başkanı Rene Schneider’i bertaraf etmekti. Genelkurmay Başkanı Schneider’in devre dışına çıkarılması için, ABD’nin Santiago’daki Askeri Ataşesi Albay Paul Wimmert aracılığıyla, bu ekiplere silah, göz yaşartıcı bomba ve 70 bin dolar aktarıldı. Eylem birlikte hazırlandı. Genelkurmay Başkanı’na karşı eylemi, sol bir örgütün üzerine yıkma planlandı. ABD yönetimi, Kongre’nin, büyük olasılıkla Allende’yi başkan seçeceğini istihbar etmişti. Ailende göreve başlamadan darbenin yapılmasını istiyordu. Ancak, evdeki hesap çarşıya uymadı. Genelkurmay Başkanı’nın programındaki değişiklikler nedeniyle eylem 22 Ekim gününe kaldı. Ailende, 24 Ekim günü göreve başlayacaktı. 22 Ekim günü sabah 8’de, Genelkurmay Başkanı Schneider’in kullandığı arabanın yolu kesildi. General Schneider, kendini korumak için silahını çekti. Açılan ateşle yaralandı, ancak saldırganları kaçırdı. Genelkurmay Başkanı’na suikastı düzenleyen Santiago Garnizon Komutanı General Camilo Walenzula sıkıyönetim ilan etti. Ancak Genelkurmay Başkanı’nın yaşıyor olması darbeyi önledi, çünkü bütün ordu, bu saldırı üzerine, Anayasa’yı koruma bayrağının arkasına geçmişti. 24 Ekim günü, Ailende, resmen Şili Devlet Başkanı oldu. General Schneider ertesi gün öldü. ABD’nin işbirliği yaptığı her iki darbeci ekibin liderleri olan generaller yakalandı. Kendisine bağlı üç faşist örgütü de bulunan Tuğgeneral Roberto Viaux 25 yıla; General Camilo Walenzula 3 yıl hapse mahkûm edilip, ekipleriyle birlikte ordudan atıldılar. 1970’deki darbe girişimi başarıya ulaşmadı, ancak ABD yönetimi, Şili ordusu içinde darbe için çok geniş bir çalışma yapmış, başka general ve amirallerle de bağlantıya geçmişti. Allende’yi devirmek için yürütülen çok yoğun faaliyet sonrasında, 11 Eylül 1973’te, General Pinochet ABD desteğiyle yönetime el koydu. Track II planı 3 yıl gecikmeyle uygulandı. Devlet Başkanı Ailende öldürüldü. 42 yıldır Anayasa içinde kalmaya özen gösteren Şili ordusu da, Amerikancı darbe akımına katılmıştı.

Uçak Kazalarında Ölen Generaller…

Uruguaylı gazeteci, tarih araştırmacısı ve edebiyatçı Eduardo Galeano, Latin Amerika üzerine yaptığı araştırmalarıyla tüm dünyada tanındı. ABD emperyalizminin Latin Amerika politikalarını teşhir etti. Galeano’nun, Türkçe’de altı kitabı yayımlandı: Aşkın ve Savaşın Gündüz ve Geceleri, Latin Amerika’nın Kesik Damarları, Yaratılış, Yüzler ve Maskeler, Rüzgârın Yüzyılı ve Kucaklaşmanın Kitabı.

Galeano, Rüzgârın Yüzyılı adlı kitabında, tıpkı Eşref Bitlis suikastına benzeyen “uçak kazalarını”nı şöyle anlatır:

“Mayıs sonunda bir uçak düşüyor ve Ekvator Başkanı Jaime Roldos’un yaşamı böylece noktalanıyor. Yöredeki birkaç campesiano patlamayı duyuyor, uçağın düşmezden önce alev aldığını görüyorlar.

“Doktorların cesedi muayene etmesine izin verilmiyor. Otopsi de yapılmıyor. Kara kutu ortaya çıkmıyor; uçağın kara kutusu yoktu deniliyor. Kaza yerinde traktörler toprağı düzeltiyor. Quito, Guayaquil ve Loja kontrol kulelerinin kayıt bantları siliniyor. Çeşitli tanıklar kazalara kurban gidiyor. Hava Kuvvetlerinin raporu herhangi bir cinayet olasılığını peşin peşin reddediyor.

“Talihsizlik, insan hatası, kötü hava koşulları. Ne var ki, Başkan Roldos, Ekvator’un iştah kabartan benzinini savunmaktaydı; yasaklı Küba ile ilişkileri yeniden kurmuştu ve Nikaragua, El Salvador, Filistin gibi yerlerdeki lanetlenmiş başkaldırıları destekliyordu.

“İki ay sonra bir uçak daha düşüyor, bu kez Panama’da. Talihsizlik, insan hatası, kötü hava koşulları. Uçağın havada patladığını duyan iki campesiano ortadan yitiyor. General Omar Torrijos, yüzyılın başlarında Birleşik Devletler’ce çalınan Kanal Havzası’nı geri almak istiyor yalnızca. Panama Kanalı’nı kurtarmaktan suçlu olan Omar Torrijos ihtiyarlayıp yatağında eceliyle ölmeyeceğini zaten biliyordu.

“Hemen hemen aynı zamanda Peru’da bir helikopter düşüyor. Talihsizlik, insan hatası, kötü hava koşulları. Bu kezki kazanın kurbanı General Rafael Hoyos Rubio’dur. Standart Qil şirketinin ve daha başka ‘iyiliksever’ çokuluslu şirketlerin eski bir düşmanı.”

CIA’nın Hedef Şaşırtma Çabası:
Kızılordu: “Çekiç Güç Değil, Biz Öldürdük”

CIA, müttefik ülkelerdeki operasyonlarının açığa çıkmasını önlemek için büyük çaba harcıyor. Suçlarını gizlemek için paravan örgütler kurduğu gibi, sızdığı çeşitli sol grupları da kullanıyor. Orgeneral Bitlis suikastında da, ABD’nin suçunu üstlenen bir “sol grup” çıktı.

Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis’in, Çekiç Güç’ün faaliyetlerine karşı olduğunu saptayan Aydınlık, “Eşref Bitlis Suikastı” adını verdiği yayımını bir kampanya olarak yürüttü. Yayım etkili oldu.

Aydınlık’ın kampanyasının başında, 23 Eylül 1993 günü öğleden sonra, “Kızılordu” adına aradığını belirten bir kişi, “Eşref Bitlis’in, Çekiç Güç’e karşı çıktığı için değil, Kürt halkına katliamlar yaptığı için Kızılordu tarafından cezalandırıldığı“nı söyledi. Aynı kişi, daha fazla bilgi vermek için biraz sonra tekrar arayacağını belirtmişti. Yarım saat sonra, aynı ince sesli genç aradı. Kızılordu adına aradığını söyleyen kişinin, Aydınlık gazetesi Haber Merkezi Müdürü Adnan Akfırat’la konuşmasının bant çözümü şöyle:

“Kızılordu adına arıyorum. Eşref Bitlis’in uçağının bizim tarafımızdan düşürüldüğünü bildirmek için arıyorum. Olayın gelişimi sizin gazetede daha farklı yansıdı. Yani bayağı farklı yansıdı. Şimdi eylemi gerçekleştirme şekli şöyle. Yani bizim arkadaşlarımız tarafından yapıldı bu olay.”

“Nasıl yapıldı?”

“17 Şubat tarihinde olmuştu. Hatta o gün şey olayı vardı… Yemeğin Diyarbakır’da yenmesi konusunda veya orda yenmesi konusunda bir konuşma geçmişti daha önceden…. Biz daha önce bu yöntemle İzmirli bir işadamı vardı, Bursa’dan kalkmıştı uçak ve aynı uçakta, aynı suikast düzenlendi ve aynı şekilde yok edildi.

“Yöntemi, detayını açıklamayayım çünkü bize lazım o yöntem. Fakat motor ısısıyla, yani motorun çalışmasına bağlı olarak harekete geçirilen bir sistem, yani öyle pek detaylı mekanik yapıya sahip değil, yani kimyasal maddeyle yapılan bir iş fakat şu olay var. Eşref Bitlis’in niteliği o Genelkurmay içindeki durum bu konuda biz pek detaylı bilgiye sahip değiliz ama insanlar tek tek kişi nasıldır ne değildir fakat şöyle bir durum var ben bizim bu eylemi gerçekleştirme nedenimiz şudur: O bölgede askeri olarak yer alan bir arkadaşımız yani böyle bir satılma olduğunu belirtmişti bize o fırsat değerlendirilmiştir ve bu eylem yapılmıştır.”

“Uzaktan kumandalı bir bomba mı yani?”

“Hayır motorun ısısına bağlı gelişen bir olay yani motor belli bir hareket aldıktan sonra belli bir seviyeye eriştikten sonra o ısı meydana gelen bir kimyasal şeyle yani motorların yanması tutuşması şeklinde başlayan bir olay yani daha önce de yapıldı birçok defa kullanıldı. Yani sırf Eşref Bitlis’in uçağı olmadı. Yani bu dikkat ederseniz. Motor tutuşması sonucu sadece Eşref Bitlis’in uçağı düşmedi.”

“Kim bu İzmirli işadamı? Meşhur biri mi?”

“Evet. Şu anda ben ismini tam hatırlayamıyorum. Göreme üstünde falan olması lazım olayın uçağın düşme şeyi…”

“Nerenin üzerinde?”

“Göreme üzerine düşmüş olması lazım, şu anda ben öyle hatırlıyorum. Şimdi öyle onu tasarladığımız için yapan şeyler de bu konuda bize kayıtlıdır, geçmiştir de. Şu an ben de detayını söyleyemiyorum. İzmirli bir işadamı, isminde hatta şeyler de vardı. Alman mühendisleri falan vardı kendi adamları çalışanları 4 kişi falan sanırım özel uçaktı aynı yöntem orda da uygulanmıştı. Bunun haricinde sormak istediğiniz bir şey var mı?”

“Bu açıklamayı neden şimdi yapıyorsunuz?”

“O zaman Hürriyet ve Milliyet gazeteleri aranmış. Fakat şöyle yani bizim… Aydınlık… Bugün biliyorsunuz basında kesinti var. Yani belli birinin bulunmadığı için o dönem içinde zaten birçok gelişme oldu aslında bizim görüşmek istediğimiz o olaydı. Bizim yaptığımız eylemlere karşı yani bir köpeğin kemiğin üstünü örttüğü gibi bir örtme olayı gündeme geldi. 90 yılından beri öyle…”

“Peki nedir Kızılordu anlatır mısınız?”

“Şimdi şöyle; Biz kendimizi… Uluslararası İşçi Derneği 1864’te Marx ve Engels tarafından kurulan, biz onu yani örgütsel model olarak aldık. Yani her ülkenin içinde o ülkenin yapısına özgü bir partinin oluşması fakat bu artı değerin de sonuçta bir yere bağlanması, yani ortak hareket etmesi şeklinde gelişen bir örgütlenme sistemi… Yani her ülkede kendi iş durumuna göre yöntemler belirlenebilir, yöntem şekilleri belirlenebilir sonuçta bunların hepsi bir ortak infazında birleşir.”

“Söylediğiniz gibi enternasyonel birlikteliğiniz var mı sizin?”

“Şu an var, fakat şey olayı yok bağlayıcı karar olarak her yerdeki gelişme aynı değildir. Yani şu an diyelim ki biz kendi gelişmemizle meşgulüz, farklı bir yerdeki şeyi örgütlemiyoruz. Fakat şu anda diyelim ki biz kendi Türkiye ve Kürdistan sınırları içinde kendi gelişmemizle ilgileniyoruz. O insanlar da kendi gelişmeleriyle ilgileniyor. Şu anda öyle birbirini bağlayıcı, kesin net olarak ‘biz şu anda şu tarihte yaptığımız da siz de şunu yapacaksınız’ diye bir olay yok. Yani biz de yeni gelişme halinde.”

“Peki Eşref Bitlis’in uçağının o gün gideceğini nasıl öğrendiniz?”

“Bunu eğer haber yapmazsanız söyliyebilirim, ordaki bir er arkadaşımızdan öğrendik. Yer personelinde görevli bir arkadaştan aldık o bilgiyi zaten o konuda da o kendisi yardımcı oldu bize.”

“Onun hakkında herhangi bir soruşturma açılmadı mı sonra?”

“Şöyle bir olay var, şahıs olarak bilmediği için şu olay da var tabii, o günden sonra Güvercinlik’te birçok asker falan, orda yer personelinden birçok kişi gözaltına alındı sorgulandı yani…”

“Ama hiçbirisi hakkında bir işlem yapılmadı.”

“İşlem yaptığında da zaten o olayı kabullenmiş olacaktı. Yani yapıldığını kabullenmiş olacaklardı.”

“Yok, dediğiniz gibi olsaydı, sizin tarafınızdan düşürülseydi, mutlaka birilerini cezalandırırlardı. O arkadaşınızı bulamasalar dahi sabotaj olduğunu saptayınca en azından onun bölüğünü cezalandırırlardı…?”

“Ama olayı siz de kesin bilemezsiniz belki olmuştur, belki olmamıştır. Fakat bizim arkadaşa bir şey olmadı. Terhis oldu, geldi.”

“Peki o arkadaşınızla görüşebilir miyiz? Bize olayı anlatır mı? Olayın oluş şeklini?”

“Şimdi o olayın oluş şeklini benden daha farklı, kesin, net şekilde anlatmaz. Yani zannetmiyorum.”

“Yok yok, teknik olarak nasıl yaptığını deşifre etmek diye derdimiz yok. Olayı aydınlığa çıkaralım. Adını, rütbesini vermeyen birinin açıklaması seklinde yayımlarız. “

“Ben bunu iletirim. Zannediyorum görürüm ve pazartesi, salı günü aratırım ben sizi…”

“Tamam. Ancak şöyle şüphe çekici bir nokta var: Gazetede yayımlamıştık, okumuşsunuz sanırım, savcılığın soruşturmasında bu olay örtbas ediliyor. Eğer siz yapsanız Askeri savcılık neden örtbas etsin?”

“Şimdi örtbas etme olayı şöyle; Eğer bunu araştırırsanız detaylı şekilde, bizim yaptığımız eylemlerin birçoğu örtbas edildi. Ya farklı hareketler adına çıktı. Ne bileyim yani, Cağaloğlu’nda basın arşivini inceleyin, birçok şeyde çelişki var. Yani kesin çıkmıştır. Üstlenmeler konusunda Menzir’e sorular sorulmuştur. Böyle bir hareket yoktur denmiştir. Yani birçok şey incelerseniz çelişki zaten mevcut. Yani sürekli örtme tekniği… Örterek bizim propagandamızı engellemek ve sonuçta yani çürümeye yok etmeye terk etmek… Yani ‘böyle bir hareketin propagandası yapılmasa herhalde yavaş yavaş çöker’… Onların mantığı bu.”

“Kızılordu’nun bu tür suikastlar dışında herhangi bir eylemi var mı?”

“Nasıl bir şey?”

“Ne yapıyor Kızılordu?”

“Şu anda şey olayı vardır. Yani bizler legal derneklerde dergilerde bulunmayız. Fakat tek tek insanlarla ilişkide bulunduğumuz insanlarla ilişki içerisindeyiz insanlarla gidip görüşürüz o şekilde bir bağlantı yöntemimiz var.”

“Nedir görüşü, silahlı propagandayı mı savunuyor?”

“Tabii mutlaka -şeyiniz o- yani şöyle silahlı propaganda değil teorik ve pratik mücadele… Yani teorik mücadelenin, teorik gelişmenin bağlantısında onun ışığında bir silahlı mücadele…”

“Türkiye’ye ilişkin tezleriniz neler?”

“Onları biz size o zaman yazılı olarak aktaralım, detaylı olarak. Çünkü daha önce Gündem gazetesine vermiştik, Cumhuriyet’e vermiştik. Cumhuriyet’ten alabilirsiniz, alamazsanız biz size yollayalım.”

“Onlar kullandılar mı peki?”

“Yok kullanmadılar, sanırım kullanmadılar.”

“Bize yollar mısınız?”

“Biz size yollarız.”

“Faksla da yollayabilirsiniz.”

“Biz o zaman şöyle yaparız, belli bir yere bırakırız ordan siz alabilirsiniz.”

“Tamam olur.”

“O arkadaşa da ben söylerim. Arkadaşların takdirinde, onlardan izin alarak söylerim, salı günü biz ararız.”

“Madem bu olayı biz gerçekleştirdik diyorsunuz, gerçeği ortaya çıkartalım. Peki bu olayın üzerine niye gitmediniz daha sonra?”

“Biz olayın üstüne gitsek… Şey kaldı yani… Tamamen her türlü kapıyı… Set çekilmiş gibi bir olay. Önüne tamamen bir duvar örülmüş, artık zorlanmıyor yani daha ileriye gitmiyor.”

“Mesela bildiri dağıtabilirdiniz, basın kuruluşlarına faks çekebilirdiniz?”

“Şimdi şey olayı var, bunun üzerine… Biz sadece çok geniş bir kitleye tabana sahip olmadığımız için, yani her yere gidip teker teker dağıtmamız ulaşmamız mümkün değil. Belli bir sınırlı sayıda kalıyor, yani hiç örgütsüz değil… Yani sonuçta Türkiye…”

(Telefon kapandı.)